بررسی رابطه تماشای تلویزیون و افزایش سواد زیست محیطی براساس سه بعد دانش، نگرش و رفتار (مطالعه موردی: شهروندان تهرانی)

امروزه مسائل زیست محیطی، یکی از مشکلات جدی جوامع است و انسان ها با آگاهی، در حفاظت از آن موثر هستند. تلویزیون به عنوان رسانه ای جذاب، در افزایش آگاهی اثربخش است. در پژوهش حاضر، رابطه تماشای تلویزیون و افزایش سواد زیست محیطی براساس سه بعد دانش، نگرش و رفتار بررسی می شود. این پژوهش، ازلحاظ ماهیت، کاربردی و ازلحاظ روش، پیمایش است؛ همچنین جامعه آماری آن، شهروندان تهرانی بوده است. حجم نمونه با فرمول کوکران ۳۸۴ نفر است که به روش نمونه گیری خوشه ای دو مرحله ای انجام شد. برای جمع آوری داده ها، پرسشنامه محقق ساخته به کار گرفته و برای تجزیه وتحلیل داده ها از نرم افزار ۲۲SPSS  استفاده شد. اعتبار پرسشنامه، به شیوه صوری و پایایی پرسشنامه با استفاده از «ضریب آلفای کرونباخ» بررسی و در سطوح دانش، نگرش و رفتار به ترتیب برابر با ۹۱/۰، ۸۴/۰ و ۷۸/۰ تعیین شد. برای تحلیل داده ها از آزمون همبستگی پیرسون استفاده شد. یافته ها حاکی از آن است که ۶۲ درصد پاسخگویان، آگاهی خود را از تلویزیون کسب می کنند. مقدار ضریب همبستگی در بعد دانش ۶۴۸/۰، نگرش ۶۷۹/۰، رفتار ۵۹۹/۰ و سواد زیست محیطی ۶۹۴/۰ بود که وجود رابطه معناداری تایید شد. این بدان معناست که تماشای تلویزیون با کسب دانش، نگرش و رفتار، رابطه معناداری دارد. درمجموع تماشای تلویزیون، تقویت سواد زیست محیطی را تبیین می کند. برای حصول نتیجه بهتر، پیش بینی می شود که در رسانه ملی برای تقویت دانش، نگرش و رفتار زیست محیطی سیاست گذاری های لازم صورت گیرد.

کلیدواژه ها:

سواد زیست محیطی ، تلویزیون ، شهروندان ، محیط زیست