بررسی تاثیر شوری در شرایط محدودیت و عدم محدودیت دی اکسید کربن بر بقاء، رشد و برون ریزش آمونیوم در سیانوباکتریوم خاکزی Nostoc sp. جمع آوری شده از شالیزارهای استان گلستان

سیانوباکتریوم .Nostoc sp از نظر تولید ترکیبات آنتی باکتریال و نیز از نظر بیوتکنولوژی کشاورزی نمونه ای توانمند به نظر می رسد. در این بررسی، نمونه برداری از شالیزارهای استان گلستان در طی یک دوره یک ساله انجام گرفت. نمونه های خاک کشت گردیده، پس از تخلیص و شناسایی، سیانوباکتریوم گزینش شده، در محیط کشت مایع BGO-۱۱ تحت شدت نور ۲ میکرومول کوانتا بر متر مربع در ثانیه، دمای ۲۸ درجه سانتی گراد و روشنایی سفید مداوم قرار گرفت. تیمارهای شوری اولیه اعمال شده، در شرایط محدودیت دی اکسید کربن، از نوع کلرور سدیم و به میزان۰/۰% (محیط کشت)، ۰۲۵%، ۵/۰%، ۱%، بودند. نتایج این مرحله نشان داد که شوری به میزان ۰۵/۰% سبب بروز بالاترین نرخ رشد در نمونه می شود هر چند در شرایط دیگر نیز نمونه قادر است از طریق اعمال مکانیسم تراکمی بقای خود را حفظ نماید. برون ریزش آمونیوم در شوری ۲۵/۰% بخصوص در روزهای نخست پس از تلقیح به بالاترین حد می رسد. این حالت در شرایط عدم هوادهی نیز دیده می شود که توانمندی نمونه از نظر کاربردی را نشان می دهد.

کلیدواژه ها:

برون ریزش آمونیوم ، خوگیری سیانوباکتریوم ، شالیزار ، شوری ، گلستان ، فیشرلا