بررسی جایگاه و آثار عقد رهن در حقوق اسلامی

عقد رهن عقدی است که در معاملات کاربرد دارد و افراد برای تضمین طلب خود یا اطمینان از بازپرداخت دین خود از آن استفاده می کنند. نظر مشهور در حقوق اسلامی و به خصوص در حقوق ایران است که عقد رهن به مرتهن این اختیار را می دهد که اگر راهن دین خود را ادا نکرد با مراجعه به حاکم بتواند مال مورد رهن را فروخته و از ثمن آن طلب خود را برداشت کند و اموالی که می توانند مورد رهن قرار بگیرند تنها اعیان هستند و در نتیجه رهن دین و منفعت باطل است و از دیگر سو برای تحقق این عقد علاوه بر ایجاد و قبول نیاز به قبض نیز می باشیم. در حقوق ایران و در قسمت رهن دریایی اندکی از مقررات کلی در قانون مدنی عدول شده و قبض در این عقد شرط نیست و می توان حتی در مواردی منفعت را نیز به رهن داد.

کلیدواژه ها:

عقد ، عقد رهن ، فقه ، حقوق اسلامی