قابلیت پذیرش ادله غیرقانونی در حقوق بین الملل: بررسی موردی اسناد ویکی لیکس

ادله اثبات دعوا نقش ­بسزایی در پیشبرد اجرای عدالت در دادرسی ­های بین المللی دارد. در دعاوی بین الدولی این دولت ها هستند که خود به عنوان اطراف دعوا اقدام به تحصیل و ارائه ادله می کنند و گاهی احتمال دارد که یکی از طرف ها با نقض حقوق بین­ الملل، اقدام به جمع آوری ادله کند. قابلیت پذیرش ادله تحصیل شده غیرقانونی، موضوعی بحث برانگیز در رویه قضایی و آموزه های علمای حقوق بین الملل است. ازجمله این موضوع اخیرا با انتشار اسناد دیپلماتیک از طریق تارنمای ویکی­لیکس مورد بحث قرار گرفته است. در برخی از قضایای بین المللی، اصحاب دعوا کوشیده­اند از این تلگراف ها به عنوان دلیل اثبات حقیقت در محضر دادگاه های بین المللی و داخلی بهره جویند. پژوهش حاضر تلاش دارد تا به این سوال پاسخ دهد که قابلیت پذیرش تلگراف­ های دیپلماتیک افشاشده در رویه دادرسی­ های قضایی بین ­المللی چه جایگاهی دارد. مقاله نشان می­دهد که علی رغم اهمیت ­یافتن ادله اثبات دعوا، تا زمانی که اطراف دعوا ایراداتی را بر ادله ارائه شده مطرح نکنند، دادگاه­ ها و دیوان­ های بین­ المللی اکراه دارند که به ابتکار خود، قابلیت پذیرش ادله ارائه شده را بررسی کنند. در این پژوهش در وهله نخست، مبانی نظری قابلیت پذیرش ادله تحصی ل­شده غیرقانونی در حقوق بین­ الملل بررسی و سپس به رویه بین ­المللی در خصوص قابلیت پذیرش تلگراف ­های دیپلماتیک افشاشده پرداخته شده است.

کلیدواژه ها:

ادله اثبات دعوی ، قابلیت پذیرش ، ادله تحصیل شده غیرقانونی ، تلگراف دیپلماتیک افشاشده ، ویکی لیکس ، دادرسی های بین المللی