اثر بخشی هنردرمانی با رویکرد نقاشی درمانی بر افزایش سازگاری تحصیلی در کودکان ناشنوا در آموزش مجازی کرونا

هدف از این پژوهش اثر بخشی هنردرمانی با رویکرد نقاشی درمانی بر افزایش سازگاری تحصیلی در کودکان ناشنوا درآموزش مجازی کرونا بود. این تحقیق از نوع کابردی و از نظر شیوه جمع آوری داده ها نیمه تجربی به شکل میدانیمیباشد. روش پژوهش حاضر نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون- پس آزمون با گروه گواه می باشد. بدین نحو که پس از اجرای پیش آزمون، در گروه آموزش و یک گروه گواه و سپس پس آزمون برای هر دو گروه تکرار شد. جامعه آماریشامل دانش آموزان ناشنوای شهر قزوین می باشد. با توجه به هدف پژوهش از روش هدفمند برای تعیین نمونه انتخابشد که بر اساس آن تعداد ۲۰ نفر در گروه آزمایش و ۲۰ نفر در گروه کنترل انتخاب شدند. ابزار تحقیق شامل بستهآموزشی هنردرمانی مارتین (۲۰۰۹) و پرسشنامه سازگاری تحصیلی بیکر و سریاک(۱۹۸۴) بود که از آزمونکوواریانس و با رعایت پیش فرض ها برای تحلیل های تحقیق استفاده شد. با توجه به یافته ها آموزش هنردرمانی بارویکرد نقاشی درمانی ۹۵۲ / ۰ درصد تغییرات خلاقیت، ۶۰۸ / ۰ تغییرات سیالی، ۸۳۱ / ۰ تغییرات ابتکار، ۸۰۱ / ۰ تغییراتانعطاف و ۷۵۱ / ۰ بسط خلاقیت را کودکان ناشنوا و ۷۰۸ / ۰ درصد افزایش سازگاری تحصیلی در کودکان ناشنوا درآموزش مجازی را تبیین میکند. نهایتا میتوان نتیجه گرفت که هنردرمانی با رویکرد نقاشی درمانی می تواند برخلاقیت و سازگاری تحصیلی دانش آموزان ناشنوا تاثیر مثبت داشته باشد.

کلیدواژه ها:

هنر درمانی ، نقاشی درمانی ، سازگاری تحصیلی