بررسی نقش نظام آموزش الکترونیکی در ایجاد سرمایه اجتماعی بین اساتید دانشگاه

باتوجه به روند گسترش آموزش الکترونیکی و استفاده از آن در دانشگاه های کشور، به مرور مسئله سرمایه اجتماعی به عنوان چالشی در میان اساتید احساس شده است، ازاین جهت این پژوهش باهدف شناسایی نقش نظام آموزش الکترونیکی در ایجاد سرمایه اجتماعی و ارائه چهارچوبی مناسب جهت ارتقا آموزش الکترونیکی انجام گرفت. روش پژوهش توصیفی - همبستگی است. جامعه آماری این پژوهش را کلیه اعضای هیئت علمی دانشگاه های شهر شیراز در سال تحصیلی ۱۴۰۰-۱۳۹۹ تشکیل می دهند. روش نمونه گیری از نوع خوشه ای چندمرحله ای با توزیع نسبتی است. حجم نمونه بر اساس جدول کرجسی - مورگان، با درنظرگرفتن خطای ۵%= α؛ ۲۸۰ نفر به عنوان نمونه در نظر گرفته شد. جهت جمع آوری داده ها از دو پرسش نامه محقق ساخته استفاده شد. پرسش نامه اول برای سنجش مولفه های نظام آموزش الکترونیکی و پرسش نامه دوم برای اندازه گیری سرمایه اجتماعی تدوین گردید. روایی محتوایی پرسش نامه ها را صاحب نظران تایید کردند. پایایی پرسش نامه مولفه های نظام آموزش الکترونیکی و پرسش نامه سرمایه اجتماعی بررسی و تایید گردید. برای تجزیه وتحلیل داده علاوه بر از آماره های توصیفی، از آماره های استنباطی آزمون تفاوت میانگین ها، تحلیل واریانس یک طرفه، همبستگی پیرسون، رگرسیون چندگانه، تحلیل سیر و معادله ساختاری استفاده گردید. نتایج نشان داد در آموزش الکترونیکی ضعیف بودن ارتباطات و تعاملات اعضاء و ارتباطات غیرمستقیم و پیوندهای ضعیف در آموزش الکترونیکی منجر به تقلیل در میزان سرمایه اجتماعی می شود. همچنین ازنظر هیئت علمی عملکرد آموزش الکترونیکی در ایجاد فضای تعاملی و ارتباطی، کارکرد فناوری اطلاعاتی و مدیریت فنی و پشتیبانی و مدیریت رفتار سازمانی نامطلوب می باشد.

کلیدواژه ها:

آموزش الکترونیکی ، برنامه ریزی آموزشی ، سرمایه اجتماعی ، مدیریت رفتار سازمانی و فضای ارتباطی- ساختاری