سنگ شناسی، زمین شیمی و جایگاه زمین ساختی بازالت های بوژان، شمال شرق نیشابور

منطقه بوژان در شمال شرق ایران و در ۲۲ کیلومتری شمال شرق نیشابور واقع شده است. این محدوده شامل برون زدهایی از واحدهای رسوبی پالئوزوئیک (سیلت، کنگلومرا، آهک ماسه ای) و سنگ های آتشفشانی بازالت، آندزیتی بازالتی، آندزیت، تراکیت و آذرآواری (سیلورین) است. بافت غالب واحدهای آتشفشانی پورفیری، گلومروپورفیری و جریانی بوده و شامل کانی های اصلی پلاژیوکلاز، پیروکسن و به مقدار کم الیوین و کانی فرعی آپاتیت هستند. بازالت های بوژان سرشت آلکالن با گرایش سدیک دارند. این سنگ ها دارای ویژگی های بازالت های درون صفحه ای (مانند نبود آنومالی منفی عناصر Nb، P و Ti و دارا بودن روند کاهشی در نمودار چند عنصری بهنجار شده به ترکیب گوشته اولیه) هستند. همچنین بر اساس نمودارهای گوناگون برای محیط زمین ساختی، در محدوده بازالت های درون صفحه ای قرار می گیرند. ماگمای اولیه بر اساس نسبت های Nb/Zr، Ce/Zr، La/Zr و Rb/Zr شواهدی از آغشتگی پوسته ای نشان نمی دهد. سنگ های بوژان در طول چرخه ای از کافت درون قاره در هنگام باز شدگی پالئوتتیس در اردویسین تا سیلورین شکل گرفته اند.

کلیدواژه ها:

کانی شناسی ، زمین شیمی ، بازالت ، آلکالن ، بوژان ، بینالود