تاثیر چهار هفته تمرین پلاریزه بر آمادگی هوازی و عملکرد قایقرانان حرفه ای
سال انتشار: 1401
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 173
فایل این مقاله در 11 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_OEPPA-15-4_004
تاریخ نمایه سازی: 11 مهر 1401
چکیده مقاله:
زمینه و هدف: آمادگی هوازی از جمله عوامل اثرگذار بر موفقیت قایقران ها در رشته روئینگ بوده و نیازمند استفاده از شیوه های کارامد تمرینی است. تمرینات پلاریزه بر مبنای توزیع شدت تمرین می تواند راهبردی مناسب در این زمینه باشد. بنابراین، هدف از تحقیق حاضر بررسی تاثیر چهار هفته تمرین پلاریزه بر آمادگی هوازی و عملکرد قایقرانان حرفه ای بود.مواد و روش ها: ۲۰ ورزشکار (۱۰ خانم و ۱۰ مرد) با بیش از دو سال سابقه پاروزنی حرفه ای، به دو گروه توزیع شدت تمرین پلاریزه )۷۵-۸۰ درصد حجم تمرین معادل ۱۸ جلسه تمرین در ناحیه یک با ۷۵-۵۵ درصد ضربان قلب بیشینه، ۱۰-۵ درصد از حجم تمرین معادل هشت جلسه تمرین در ناحیه دو با ۸۷-۸۱ درصد ضربان قلب بیشینه و ۲۰-۱۵ درصد از حجم تمرین معادل چهار جلسه تمرین با ۸۸-۱۰۰ درصد ضربان قلب بیشینه) و توزیع شدت تمرینات سنتی (۲۰ درصد تمرینات در ناحیه یک معادل ۷ جلسه در ماه، ۵۰ درصد در ناحیه دو شامل ۱۲ جلسه در ماه و ۳۰ درصد در ناحیه سه شامل ۵ جلسه) تقسیم شدند و تمرینات خود را طی چهار هفته (هر هفته شش جلسه تمرین، سه جلسه پاروزنی + یک جلسه کارسنج + دو جلسه دویدن) پیگیری کردند. پیش و پس از دوره تمرینی اکسیژن مصرفی بیشینه، نسبت تبادل تنفسی، لاکتات خون، زمان ۲۰۰۰ و ۱۰۰۰ متر ارزیابی شد. از آزمون تحلیل واریانس تکراری با عامل بین گروهی برای بررسی داده های پژوهش استفاده شد (۰۵/۰P≤).نتایج: براساس نتایج تحقیق حاضر، عملکرد ۲۰۰۰ متر در هر دو گروه پلاریزه و سنتی به طور معناداری بهبود یافت (۰۰۰۱/۰>P). این بهبود ۵۶/۵ درصد کاهش بیشتر در زمان ۲۰۰۰ متر بود که نشان دهنده اثر بیشتر این روش تمرینی است. اگرچه عملکرد ۱۰۰۰ متر پس از چهار هفته تمرین پلاریزه و سنتی مشابه بود (۳۷/۰= P)، اکسیژن مصرفی بیشینه (۱۴/۰= P) و نسبت تبادل تنفسی (۲۱/۰= P) در هر دو گروه تفاوت معناداری را نشان نداد. درصد چربی در هر دو گروه به طور معناداری کاهش یافت (۰۰۱/۰= P).نتیجه گیری: با وجود عدم تفاوت برخی شاخص های فیزیولوژیکی در تحقیق حاضر، چهار هفته تمرین پلاریزه و سنتی با بهبود عملکرد و شاخص های فیزیولوژیک قایقرانان همراه شد که این بهبود در عملکرد ۲۰۰۰ متر که رقابت اصلی این ورزشکاران است، با تمرینات پلاریزه بیشتر بود (حدود ۶ درصد). به نظر می رسد الگوی توزیع شدت تمرین پلاریزه می تواند روش موثرتری نسبت به تمرینات سنتی در جهت توسعه ویژگی های عملکرد هوازی ورزشکاران قایقرانی باشد.
کلیدواژه ها:
نویسندگان
طاهره حضوری
گروه علوم زیستی در ورزش و تندرستی، دانشکده علوم ورزشی و تندرستی، دانشگاه شهید بهشتی تهران، ایران
محمد فشی
گروه علوم زیستی در ورزش و تندرستی، دانشکده علوم ورزشی و تندرستی، دانشگاه شهید بهشتی تهران، ایران
حمیدا.. حسنلویی
گروه علوم رفتاری، شناختی و فناوری ورزش، دانشکده علوم ورزشی و تندرستی، دانشگاه شهید بهشتی تهران، ایران
مراجع و منابع این مقاله:
لیست زیر مراجع و منابع استفاده شده در این مقاله را نمایش می دهد. این مراجع به صورت کاملا ماشینی و بر اساس هوش مصنوعی استخراج شده اند و لذا ممکن است دارای اشکالاتی باشند که به مرور زمان دقت استخراج این محتوا افزایش می یابد. مراجعی که مقالات مربوط به آنها در سیویلیکا نمایه شده و پیدا شده اند، به خود مقاله لینک شده اند :