مقایسه تاثیر ۸ هفته تمرین تناوبی شدید (HIIT) و تمرین استقامتی کم شدت (LIET) به همراه رژیم پرچرب بر میزان بیان ژن PPARα و PLIN۵ عضله اسکلتی موش های صحرایی نر چاق

سابقه و هدف: چاقی اختلالی متابولیک با درگیری پروتئین های موثر در متابولیسم چربی می باشد. هدف از مطالعه حاضر، مقایسه اثرات ۸ هفته تمرین تناوبی شدید (HIIT) و تمرین استقامتی کم شدت (LIET) بر میزان بیان ژن های PPARα و PLIN۵ عضله اسکلتی موش های صحرایی نر دارای اضافه وزن بود. مواد و روش ها: ۴۰ سر رت نر ویستار ۵هفته ای با وزن ۲/۸±۱۵۵/۴ گرم به طور تصادفی به چهار گروه مساوی تقسیم شدند. گروه کنترل، HIIT و LIET غذای پرچرب و گروه شم غذای استاندارد به مدت ۱۶ هفته مصرف کردند. تمرینات گروه HIIT شامل دو دقیقه با شدت ۷۵ درصد سرعت بیشینه بود که به صورت تدریجی تا ۹۰ درصد سرعت بیشینه در هفته چهارم ادامه می یابد. فعالیت با شدت پایین شامل دو دقیقه با شدت ۳۰ درصد از هفته اول تا هفته سوم و ۲۰ درصد سرعت بیشینه از ابتدای هفته چهارم تا انتهای دوره بود. تمرین گروه LIET (شامل سه قسمت گرم کردن با ۳۰ درصد سرعت بیشینه به مدت ۵ دقیقه، تمرین اصلی و سرد کردن با ۳۰ درصد سرعت بیشینه به مدت ۵ دقیقه) بود. در پایان، میزان بیان ژن های PPARα و PLIN۵ عضله اسکلتی به روش Real-time pcr اندازه گیری شد. نتایج: یافته ها نشان دهنده افزایش معنی دار بیان ژن PPARα و PLIN۵ در گروه های HIIT و LIET نسبت به گروه کنترل بوده است (۰/۰۰۱=P). نتیجه گیری: تمریناتHIIT  و LIET با افزایش بیان ژن PPARα عضله اسکلتی باعث افزایش بیان ژن PLIN۵  قطرات چربی بافت عضلانی می شود.

کلیدواژه ها:

High-intensity intermittent exercise ، Low-intensity exercise ، Peroxisome alpha proliferator active receptor ، PLIN۵ ، تمرین تناوبی شدید ، تمرین استقامتی کم شدت ، PPARα ، PLIN۵