بررسی ادبیات حماسی

حماسه در لغت به معنای دلاوری و شجاعت است. در این نوع ادب حماسی یا آثار منظوم و منثور حماسی، از رخدادهای پهلوانی و اعمال دلاوری و مردانگی قهرمانان و پهلوانان یک ملت با یک آئین و کیش گزارش و توصیف می شود، که در راه استقلال کشور با تکوین حکومت و حفظ آیین خویش می کوشند و با دشمنانشان میجنگند. رزمجو،۲۳:۱۳۸۱).حماسه مولود رویدادهای رزمی است و صفت بارز آن برانگیختن حس شگفتی و ستایش است و به این دلیل حماسه را وارد قلمرو اسطوره کردند تا شگفتی زایی آن بیشتر شود: «موضوع حماسه امر مهمی باید باشد که طی روزگاران مختلف افراد یک ملت در آن نقش داشته اند.درون مایه هایی مانند تشکیل ملیت، بدست آوردن استقلال و تشکیل حکومت مستقل، دفاع از آب و خاک در رویارویی با دشمنانی که استقلال ملی را تهدید می کنند. حماسه را داستانی منظوم نامیده اند که با سبک و زبانی فاخر به روایت قهرمانی ها و پهلوانی ها و توصیف جنگها و نبردهای یک ملت برای کسب هویت و استقلال خویش می پردازد و در ضمن آن، ارزش ها و آرمانهای ایشان را نیز بیان می کند. «دریک منظومه حماسی، شاعر هیچ گاه عواطف شخصی خویش را در اصل داستان وارد نمی کند و آن را به پیروی از امیال خویش تغییر نمی دهد و به شکلی تازه، چنان که خود بپسندد یا معاصران او بخواهند، درنمی آورد و به همین منوال، در سرگذشت و یا شرح قهرمانی های پهلوانان و کسانی که توصیف می کند هرگز دخالت نمی ورزد و به نام خود و آرزوی خویش در باب او داوری نمی کند.»

کلیدواژه ها:

حماسی ، منظوم ، منثور ، ادبیات ، کنش ، تشجیع.