بررسی فقر و راهکار رهایی از آن در نهج البلاغه

هر جامعه ای برای خود الگویی دارد، که در مسائل ریز و درشت و بخصوص در مسائلی که حل آن نیاز به جهان پیشی عمیق تری دارد، از آن شاخص و الگو پیروی می کند. از آنجا که رفتار ائمه به عنوان معیاری برای ارزش دهی افعال جامعه علوی است، پس در موضوع فقر و راهکارهای مقابله با آن نیز، به سراغ کلام نورانی امام علی (ع) می رویم و با ریشه یابی و ساختار بندی دقیق این پدیده شوم، درصدد یافتن پاسخی متناسب با آن زمینه می باشیم. در نهج البلاغه از انواع مختلف و معانی گوناگون فقرسخن به میان رفته که می توان به فقر اقتصادی، فقر مادی، فقر روحی، فقر فرهنگی و ... اشاره کرد. امام برای درمان قطر، وظایفی بر دوش سه گروه، فرد و جامعه و مهم تر از دو مورد قبلی، حکومت قرار می دهد. از جمله وظایف فردی، صبوری و استقامت، عفت، پرهیز از اظهار تنگدستی و ... می باشداز دیدگاه حضرت، جامعه نیز در مقابل فقرا وظایفی را بر عهده دارد، سرمایه گذاری و ایجاد اشتغال از وظایف مهم این قشر است از منظر امام، حکومت برای جلوگیری و مبارزه با فقر مهمترین کارهایی را که می تواند انجام دهد تامین اجتماعی، تنظیم بازار و آموزش محرومان می باشد. روش تحقیق حاضر براساس نگرش ها، از نوع تحقیقات کاربردی و بشایر راهبردها، از نوع توصیفی – تحلیلی و از لحاظ راهکارهای اجرایی و جمع آوری اطلاعات، کتابخانه ای است

کلیدواژه ها:

فقر ، فقر ، نهج البلاغه ، درمان فقر