خود جرحی بدون خودکشی

این مطالعه میان ۳۰ دانش اموز (۸-۹ ساله در سال تحصیلی (۹۶-۹۷) در مقطع ابتدایی انجام شده است که در این راستا والدین این دانش اموزان نیز در پژوهش حاضر نقش بسزایی داشتند چرا که منشا این اختلال از خود والدین بود ، در این پژوهش به بیان خودجرحی دانش آموزان مقطع ابتدایی که در سن بسیار پایین قرار دارند اشاره شده است و سعی شده دلایل این کار به همراه راهکارها بیان شود، خودجرحی یا خودزنی در پسران به رفتارهای خود آسیب رسان عمدی اشاره دارد و با بررسی های انجام شده متوجه شدم که دانش اموزان خاطی از این کار لذت میبرند و نه تنها بیمی از جراحت روی بدن خود ندارند بلکه با تمایل شدید این کار را انجام می دهند. خودزنی دانش آموزان دبستانی در مدارس پسرانه به امری رایج و به عرفی میان آنها تبدیل شده است، آنها به راحتی دست به آزار و اذیت خود میزنند که خود مقدمه ای برای خود کشی است. نتایج حاصل از رگرسیون گام به گام نشان داد که راهبردهای سازگارانه و ناسازگارانه تنظیم هیجان می توانند بطور معنی داری بخشی از واریانس اختلال شخصیت افسرده (۱۱ .۰=R۲) و اضطراب (=R۲) ۰.۱۱.را در دانش آموزان با سابقه رفتارهای خودآسیبی پیش بینی و تبیین کنند. نتیجه گیری: با توجه به یافته ها می توان نتیجه گرفت که راهبردهای ناسازگارانه تنظیم هیجان می تواند اختلالات هیجانی در دانش آموزان با سابقه رفتارهای خودآسیبی را پیش بینی کند. لذا در جهت پیشگیری از برخی اقدامات ناخوشایند در این افراد می تواند موثر باشد

کلیدواژه ها:

خود جرحی ، عمدی ، اختلال ، هیجان