روایت پژوهی: آموزش مجازی و حضوری در دوران کرونا و تاثیر آن بر روحیه و مهارت های اجتماعی دانش آموزان

توجه به نقش مهارت های اجتماعی و ارتباطی یکی از مهمترین نقاط قوت حضور در مدرسه است. بنابراین پژوهش حاضر با هدف بررسی روایت تجربیات معلمان مدرسه از حضور گروهی از دانش آموزان و بررسی تاثیر حضور آنها در مدرسه در دوران کرونا بر روحیات و مهارت های اجتماعی آنها انجام گرفت. روش پژوهش، تحقیق کیفی از نوع روایت پژوهی بوده و از مشاهده دقیق و مصاحبه نیمه ساختاریافته به عنوان ابزار اصلی پژوهش استفاده شد. مصاحبه با ۱۱ نفر از معلمان انجام شد. برای تحلیل داده ها از روش کیفی کدگذاری و مضمون یابی استفاده شد که حاصل این تحلیل روایی دستیابی به ۲۹ کدباز، ۱۱ کدمحوری و ۵ کد: ۱- ارتباطات بین مدرسه و دانش آموز در فضای مجازی ۲- تاثیرات حضور دانش آموز در مدرسه ۳- اقدامات مدیر و معاونین برای برقراری ارتباط موثر و عاطفی با دانش آموزان ۴- اقدامات مدیر و معاونین برای فعال شدن دانش آموزان ۵ چالش های موجود در مورد حضور دانش آموزان در مدرسه به عنوان مضمون بدست آمد. یافته های پژوهش حاکی از آن هستند که برقراری ارتباط کلامی و حضور فیزیکی دانش آموزان در یک محیط گرم و صمیمی و استفاده از فعالیت های گروهی ، استعداد یابی دانش آموزان و شرکت در مسابقات و فعالیت ها ی گروهی ، مشاوره های فردی به دانش آموزان و خانواده ها و آموزش مهارت های اجتماعی با استفاده از روش های تربیتی و آموزشی زمینه رشد عاطفی و حل بسیاری از مسائل و مشکلات جسمی، روحی و خانوادگی احتمالی دانش آموزان را فراهم کرده است.

کلیدواژه ها:

آموزش الکترونیکی ، پژوهش روایی ، کرونا ، مهارت اجتماعی