چگونه توانستم با استفاده از داستان های فلسفی و قصه گویی دیالکتیک، مهارت پرسشگری را در دانش آموزانم افزایش دهم؟

با توجه به نقش و اهمیت پرسشگری به عنوان یکی از توانایی هایی شناختی در زندگی فردی و اجتماعی و تاثیری که فلسفه، داستان و قصه بر این مهارت دارد، لذا پژوهش حاضر با هدف افزایش مهارت پرسشگری دانش آموزان کلاس سوم لاله مدرسه هدی در سال تحصیلی ۱۴۰۰-۱۴۰۱ انجام گرفت. مطالعه حاضر از نوع اقدام پژوهشی است. نمونه پژوهشی متشکل از ۳۴ دانش آموز دختر پایه سوم بود. در ابتدا مهارت پرسشگری دانش آموزان مورد سنجش قرار گرفت، پرسش های نوشته شده توسط دانش آموزان این کلاس در سطوح پایین شناختی قرار داشتند. لذا، تصمیم بر آن شد که از طریق داستان های فلسفی و قصه گویی دیالکتیک که اثر بخشی و تاثیر این برنامه ها بر مهارت پرسشگری دانش آموزان در پژوهش های قبلی مشخص شده بود، مهارت پرسشگری دانش آموزانم را افزایش دهم. بنابراین، برنامه قصه گویی دیالکتیک پورامیررزداری (۱۴۰۰) و داستان های فلسفی فیلیپ کم، رحمتی (۱۳۹۵) را استفاده نمودم. در نهایت بعد از اجرای این برنامه، یافته های پژوهشی بیانگر افزایش مهارت پرسشگری دانش آموزان این کلاس بود. به عبارتی، دانش آموزان این کلاس بعد از دریافت داستان های فلسفی و قصه گویی دیالکتیکی، توانایی پرسشگری آن ها به سطوح بالای شناختی ارتقا پیدا کرد.

کلیدواژه ها:

فلسفه ، داستان ، قصه گویی ، مهارت پرسشگری ، دوره ابتدایی.