نقش انجمن اولیا و مربیان در پیشرفت تحصیلی و سازگاری اجتماعی و عاطفی دانش آموزان

《مشارکت های اولیاء》یکی از عبارت هایی است که امروزه در آموزش و پرورش رایج شده و منظور از آن شیوه هایی است که به وسیله آن ها اولیاء با استفاده از تواناییهای خود، خدمات کمی و کیفی به آموزش و پرورش ارائه می دهند .از آنجا که منابع دولتی برای امر مهم آموزش و پرورش محدود و جمعیت جوان کشور رو به افزایش است، ضرورت استفاده از مشارکتهای اولیای بیش از گذشته احساس می شود. متولیان آموزش و پرورش در سطح کلان بر آن شده اند، ضمن نهادینه کردن مشارکت ها و برنامه ریزی جهت جلب و جذب به این مشارکت ها ،بخشی از نیازمندیهای آموزشی و پرورشی را تامین کنند .بدون تردید، این مهم میتواند با استفاده از قابلیت های گوناگون خانواده ها عینیت یابد .تجربه کشورهای موفق در آموزش و پرورش گواه این ادعا است که مشارکت اولیاء در ارائه خدمات آموزشی و پرورشی به آموزشگاه ها، همواره با اثربخشی چشمگیر ،ثبات برنامه ریزی و موفقیت همراه بوده است.تحقیقات نشان میدهد پیشرفت تحصیلی دانش آموزانی که والدین آنها آگاه و آموزش دیده اند ،بیشتر است. در واقع آموزش والدین در مورد مسائل تربیتی، موجب میشود آنها محیط مناسب تری برای رشد و شکوفایی استعدادهای بالقوه فرزندان خود فراهم کنند و این امر ،پیشرفت افراد خانواده و جامعه را در پی خواهد داشت. مدیران و مربیان تربیتی، کلاس هایی با موضوع چگونگی رفتار دانش آموزان با خانواده برگزار می کنند. در این کلاس ها، رفتار هرچه بهتر و صحیحتر دانش آموزان در خانواده به آنها آموزش داده می شود.در صورتی که این کلاس ها، با کلاس هایی که برای آموزش خانواده ها و والدین برپا میشود در ارتباط باشد، تاثیرات بیشتری بر جای می گذارد و در طول دوران تحصیل، میتوان اثرات مثبت این حرکت آموزشی را به خوبی مشاهده کرد. با توجه به اهمیت جلسات انجمن اولیا و مربیان بنده به عنوان مربی پرورشی آموزشگاه در سال تحصیلات عقیق تصمیم گرفتم این جلسات را پربار سازم.