بررسی نقش مداخله تلفیقی همدلی و مدیریت خشم در احساس تنهایی، استقلال عاطفی و واکنش پذیری به استرس دانش آموزان طلاق

هدف پژوهش حاضر بررسی نقش مداخله تلفیقی همدلی و مدیریت خشم در احساس تنهایی، استقلال عاطفی و واکنش پذیری به استرس دانش آموزان طلاق بود. پژوهش حاضر یک مطالعه نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون- پس آزمون با گروه گواه بود. جامعه آماری پژوهش شامل کلیه دانش آموزان مقطع راهنمایی بود که در سال ۹۹ در مدارس ناحیه ۱ شهر بندرعباس در حال تحصیل بودند. نمونه مورد مطالعه این پژوهش را ۳۰ نفر از دانش آموزان طلاق مقطع راهنمایی تشکیل می دادند که به صورت در دسترس از میان کلیه دانش آموزان انتخاب و بهصورت تصادفی به دو گروه ۱۵ نفره (گروه کنترل۱۵ نفر و گروه آزمایش ۱۵ نفر) گمارده شدند. جمع آوری داده ها بر اساس پرسشنامه احساس تنهایی راسل، پیلوا و کورتونا (۱۹۸۰)، پرسشنامه استقلال عاطفی اتسنبرگ و سیلوربرگ (۱۹۸۶) و پرسشنامه واکنش پذیری یا پاسخ به استرس کوه و همکاران (۲۰۰۱) انجام گرفت. تجزیه و تحلیل دادهها به دست آمده از طریق نرم افزار SPSS در دو بخش توصیفی شامل (جداول و نمودار اطلاعات جمعیت شناختی) و استنباطی (تحلیل کوواریانس) انجام پذیرفت. نتایج تحقیق نشان داد که که مداخله تلفیقی همدلی و مدیریت خشم موثر بوده و موجب کاهش احساس تنهایی دانش آموزان طلاق شده است(.(P<۰/۰۵ نتایج دیگر بیانگر عدم تاثیر معنادار مداخله تلفیقی همدلی و مدیریت خشم بر همدلی استقلال عاطفی و ابعاد آن (عدم وابستگی، فردیت، غیر ایده آل بودن والدین) در دانش آموزان طلاق بود(.(P<۰/۰۵ نتایج همچنین بیانگر این بود که مداخله تلفیقی همدلی و مدیریت خشم در واکنش پذیری به استرس و ابعاد آن (خشم-پرخاشگری، تنش، ناکامی، افسردگی، خستگی-جسمانی کردن) در دانش آموزان طلاق موثر بوده است. بنابراین می توان از مداخله تلفیقی همدلی و مدیریت خشم جهت تاثیرگذاری مطلوب بر زندگی دانش آموزان طلاق استفاده بهینه نمود

کلیدواژه ها:

همدلی ، مدیریت خشم ، احساس تنهایی ، استقلال عاطفی ، واکنش پذیری به استرس ، دانش آموزان طلاق