رابطه ناامیدی و اضطراب والدین با علائم کودکان مبتلا به اختلالات طیف اتیسم

این مطالعه با هدف بررسی رابطه ناامیدی و اضطراب والدین با علائم کودکان مبتلا به اختلالات طیف اتیسم، انجام گردیده است. روش مطالعه از دو منظر قابل بررسی است که از منظر شیوه اجراء، در حیطه پژوهش های توصیفی از نوع همبستگی پیش بین قرار دارد و از نظر هدف، کاربردی محسوب می شود. بر این اساس جامعه تحت بررسی این پژوهش شامل کلیه کودکان دارای اتیسم و والدین آنها در شهر تهران در سال ۱۴۰۱ بوده است . طبق اطلاعات به دست آمده حدودا شامل ۹۳۰نفر بودند که ۱۶۰ نفر از آنان به روش نمونه گیری در دسترس از مراکز تونبخشی اتیسم شهر تهران انتخاب شد. در حوزه جمع آوری اطلاعات پژوهش از دو روش کتابخانه ای و میدانی استفاده گردید. در بخش میدانی برای جمع آوری اطلاعات مورد نیاز پژوهش، از پرسشنامه های اضطراب بک، ناامیدی بک (BHS)و تست ASSQ اهلر و گیلبرگ ( (۱۹۹۳ استفاده گردید. سپس برای تجزیه و تحلیل داده های پژوهش از نرم افزار آماری SPSS۲۲ استفاده گردید. نتایج مطالعه نشان داد، بین ناامیدی والدین با علائم کودکان مبتلا به اختلالات طیف اتیسم رابطه وجود دارد. همچنین نتایج نشان داد، بین اضطراب والدین با علائم کودکان مبتلا به اختلالات طیف اتیسم رابطه وجود دارد

کلیدواژه ها:

ناامیدی ، اضطراب ، والدین ، اختلالات طیف اتیسم