بررسی رابطه بین آموزش مجازی، خودکارآمدی و تعامل معلم-دانش آموز و پیشرفت تحصیلی دانش آموزان ابتدایی شهرستان گچساران

هدف این پژوهش تحلیل رابطه بین آموزش مجازی، خودکارآمدی و تعامل معلم-دانش آموز و پیشرفت تحصیلی دانش آموزان ابتدایی شهرستان گچساران بود. جامعه آماری در پژوهش حاضر کلیه دانش آموزان ابتدایی شهرستان گچساران بوده و بر اساس جدول مورگان تعداد ۳۷۶ نفر به عنوان نمونه انتخاب شدند و روش نمونه گیری خوشه ای بود. برای جمع آوری دادهها از سه پرسشنامه خودکارآمدی تحصیلی ( اوون و فرامن، (۱۹۸۸، تعامل معلم و دانش آموز (لورداسامی و سوخاین، (۲۰۰۱، آموزش مجازی (واتکینز و همکاران، (۲۰۰۴ و سنجش پیشرفت تحصیلی دانش آموزان، از معدل دانش آموزان استفاده شد. روایی پرسشنامه با تایید نهایی کارشناسان و پایایی آن با محاسبه آلفای کرونباخ تایید شد که برای هر سه پرسشنامه بیش از ۰/۷۰ بود. در روش تحقیق از روش های کاربردی، توصیفی و همبستگی استفاده شده است.داده های به دست آمده با استفاده از آزمون همبستگی پیرسون مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. نتایج همبستگی پیرسون نشان داد بین آموزش مجازی، خودکارآمدی، تعامل معلم-دانش آموز و پیشرفت تحصیلی دانش آموزان ابتدایی شهرستان گچساران رابطه معناداری برقرار بود.

کلیدواژه ها:

پیشرفت تحصیلی ، آموزش مجازی ، خودکارآمدی ، تعامل معلم-دانش آموز