واکاوی تاثیر بازی درمانی بر میزان توجه و انعطاف پذیری شناختی و بازداری دانش آموزان دارای اختلال یادگیری

پژوهش حاضر با هدف بررسی تاثیر بازی درمانی بر میزان توجه و انعطاف پذیری شناختی و بازداری دانش آموزان دارای اختلالیادگیری می باشد؛ این پژوهش از حیث هدف کاربردی و از نوع طرح های نیمه آزمایشی با استفاده از گروه آزمایش و گروه کنترل می باشد.جامعه ی آماری پژوهش حاضر را دانش آموزان مقطع ابتدایی شهر بندرعباس که در سال تحصیلی ۱۴۰۰-۱۴۰۱ مشغول به تحصیل بودند تشکیل می دهد.در تحقیق حاضر تعداد ۶۵ نفر به عنوان نمونه اولیه بودند که ۳۰ نفر از آنها که کمترین نمره را در نرم افزارهای پژوهش کسب کرده بودند به صورت طبقه ای ساده انتخاب و در گروه آزمایش و کنترل گمارده شدند گردآوری اطلاعات به دو روش کتابخانه ای و میدانی انجام گردید. با استفاده از آزمون استروپ کلاسیک، آزمون دسته بندی کارتهای ویسکانسین و آزمون عملکرد پیوسته متغیرهای مورد سنجش مورد مطالعه قرار گرفت در بخش آمار توصیفی شاخصهای میانگین و انحراف معیار و در قسمت استنباطی آزمون تحلیل کواریانس یک راهه (ANCOVA) و تحلیل کواریانس چند متغیره((MANCOVA مورد استفاده قرار گرفت. نتایج نشان داد بازی درمانی بر بهبود توجه کودکان دارای اختلال یادگیری موثر است(.(P<۰.۰۵ بازی درمانی بر بهبود انعطاف پذیری شناختی کودکان دارای اختلال یادگیری موثر است((P<۰.۰۵ بازی درمانی بر بهبود بازداری شناختی کودکان دارای اختلال یادگیری موثر است((P<۰.۰۵

کلیدواژه ها:

بازی درمانی ، میزان توجه ، انعطاف پذیری شناختی ، بازداری ، اختلال یادگیری