چگونه توانستم باروش تشویق ومحبت افزایش اعتمادبه نفس وتوانایی دانش اموز درانجام کارهای روزانه ی کلاسی را تقویت کنم

با آغاز دوران مدرسه، کودکان ابعاد جدیدی از شخصیت خویش را آشکار می سازند و ناخودآگاه می کوشند و رفتارهای فردیشان را تثبت کنند.»اعتماد به نفس« نه تنها یکی از نیازهای شخصیتی کودکان، که بعد جدیدی از رفتارهای اجتماعی آن هاست؛ به طوری که کودکان بدون آن ناتوان از ادامه ی راه و زندگی در اجتماع خواهند شد. کودکانی که اعتماد به نفس بالائی دارند، میل به تجربه کردن و آزموندن موقعیت ها و موفقیت های اجتماعی- تحصیلی است. آما آن هایی که اعتماد به نفس پایین تری دارند، هیچ گاه به برقراری ارتباط با دیگران و کسب امتیازات اجتماعی- تحصیلی نمی اندیشند.یکی ازدلایل عدم یادگیری در کودکان ضعف دراعتمادبه نفس است واین رابطه مستقیمی باچگونگی نگرش فرد نسبت به خو د دارد درمان آن بدون توجه به اصول وروشهای تقویت اعتمادبه نفس انجام نمی پذیرد اینجانب مریم کوتی آموزگار سال ۱۳۹۹-۱۴۰۰ دبستان شاهد شهید علی هاشمی در اوایل سال تحصیلی وقتی مشاهده کردم که دانش آموزم درفعالیت های داوطلبانه شرکت نمی کند، کند نویس، حواس پرت ، در نوشتن استرس دارد و کمتر سعی می کند در فعالیت های کلاسی و همچنین فعالیت های گروهی شرکت نماید سعی نمودم تا به کمک مادراو اعتمادبنفس او را از طریق تشویق تقویت نمایئم لذاتوانمندیهای اورامدنظرگرفتیم نه ضعف ها وناتواناییها را.و در این راه از تشویق دانش آموز استفاده کردم.بنا بر این در جهت رفع این مشکل فعالیت های درحد توان ازاوخواستم تا با تلاش خود به موفقیت برسد و او را ترغیب به داشتن دوستان بیشتری نمودم تا از این طریق انگیزه یبیشتری برای سخن گفتن وابراز وجود داشته باشد .