چگونه توانستم وابستگی دانش آموزم به والدینش را پس ازکرونا کاهش دهم؟

بیشترین ویژگی های شخصیت ما از دوران کودکی شکل میگیرد.دانش آموزان با آغاز دوران مدرسه، ابعاد جدیدی از شخصیت خویش را آشکار می سازند و ناخودآگاه می کوشند رفتارهای فردیشان را تثبت کنند و با محیط سازگار شوند.سازگاری به لحاظ روانشناسی یعنی تطبیق با محیط به منظور رفع نیز های فردی. هرکس احتیاجات روانی دارد که باید برطرف کند تا تعادل روانی برقرار شود . روانشناسان سازگاری خود را در برابر محیط مورد توجه قرار داده اند و خصوصیاتی از شخصیت را بهنجار تلقی کرده اند که به خود کمک می کند تا خود را با جهان پیرامونش سازگار سازد.پژوهش حاضر درمورد فاطمه دانش آموز کلاس چهارم ابتدایی است که وابستگی شدیدی به خانواده دارد و اغلب اوقات در کلاس گوشه گیر است که پس از برخورد با این مسئله به جمع آوری اطلاعات از منابع گوناگون و استفاده از تجربیات افراد متخصص پرداخته وبعد آنها را مورد تجزیه و تحلیل قرار داده و سپس با ارائه راه حلهایی به کاهش گوشه گیری فاطمه و افزایش اعتماد به نفس او پرداخته ام.

کلیدواژه ها:

وابستگی ، ارتباط عاطفی ، کرونا ، راهکارها