تاثیر الگوی پایدار شهر اسلامی بر رشد و توسعه فضاهای شهری

فضا در شهر اسلامی، مجموعهای در هم تنیده از سه ساحت کالبدی، ذهنی و معنوی است که با اتکال به ساحت های وجودی انسان شکل مییابد. در واقع، انسجام درونی فضا، حاصل هم گامی ساحت های فوق با یکدیگر است. ارتباط متقابل فضای ذهنی ساکنان و فضای کالبدی که در درجه اول متاثر از تعالیم و دستورات آسمانی است، شکوفایی فضای معنوی و ارتباط با عالم معنا را به همراه دارد. این رویه، اصل حاکم بر خلق فضا، در شهر اسلامی است. ورود تفکر مدرنیته و روند معماری و شهرسازی مدرن در ایران، همانند بسیاری از کشورهای جهان سبب کمرنگ شدن هویت بومی و اصیل ایرانی و البته اسلامی در این کشور شده و شهرها و فضاهای شهری امروزی حاصل تقلید و تکرار ناقص الگوهای غربی می باشند. این در حالیست که شهرسازی امروز ما نیازمند الگویی مناسب برای توسعه و خلق فضاهای شهری جدید و با هویت و در تطابق با نیازها و تفکر نوین شهروندان و با تاکید بر اصول پایداری برای زندگی امروز و آینده بوده و از طرفی علیرغم فراموشی نسبی اصول و ارزشهای بومی و کهن ایرانی و اسلامی، همچنان این اصول قابلیت بازیابی در ساخت شهرهای امروز را دارند.

کلیدواژه ها:

فضای شهری ، توسعه شهری ، شهرسازی ایرانی- اسلامی