بررسی عوامل بازدارنده استمرار روحیه مدیریت جهادی پس از دوران دفاع مقدس

در دوران جنگ تحمیلی عراق علیه ایران، الگوی جدیدی از مدیریت ظهور کرد و ایران صحنه بروز و ظهور کنش های مختلفی شد که مجموعه آن ها را می توان نتیجه وجود روحیه مدیریت جهادی در مدیران کشور دانست. اگرچه مورد انتظار بود که این روحیه پس از سال ۱۳۶۷ استمرار یابد و به الگویی موفق برای مدیریت کشور در دوران پس از جنگ تبدیل شود، اما به جز برخی نمونه های بسیار معدود، به عنوان یک اتفاق غالب، شاهد رویگردانی محسوسی از این روحیه در نگرش ها و رفتارهای مسئولان اجرایی کشور پس از پایان جنگ بوده ایم. پژوهش حاضر با هدف شناسایی عوامل بازدارنده استمرار روحیه مدیریت جهادی پس از جنگ تحمیلی انجام گرفت. بر این اساس، با بهره گیری از ۱۲ مصاحبه نیمه ساختاریافته و تحلیل آن ها با روش کیفی تحلیل مضمون، این عوامل شناسایی شد. حاصل تحلیل ها ۳۸۰ کد، ۸۵ مضمون توصیفی و ۱۰ مضمون تفسیری و ۴ مضمون فراگیر است. براساس نتایج تحقیق، عوامل شناسایی شده شامل عوامل فردی (تبلور نفسانیت، دنیاگرایی)، اجتماعی (غفلت زدگی پساجنگ، عقب گرد ارزشی)، سیاسی (تحریک های برون زا، فاصله گرفتن از انقلابی گری) و ساختاری (ساختار اداری غیرجهادی، ممانعت ساختاری از مشارکت مردمی، دگردیسی نهادهای انقلابی، غرب گرایی مدیریتی) هستند.

کلیدواژه ها:

دوران پساجنگ ، روحیه مدیریت جهادی ، عوامل بازدارنده ، مدیریت جهادی