پیش بینی پیشرفت تحصیلی بر اساس امید به تحصیل و مسئولیت پذیری در دانش آموزان پسر پایه دوازدهم ناحیه ۱ شهر شیراز در سال تحصیلی ۱۴۰۱_۱۴۰۰

هدف پژوهش حاضر پیش بینی پیشرفت تحصیلی بر اساس امید به تحصیل و مسئولیت پذیری در دانش آموزان پسر پایه دوازدهم ناحیه ۱ شهر شیراز در سال تحصیلی ۱۴۰۱_۱۴۰۰ بود. روش تحقیق از نظر نوع هدف کاربردی و از نظر روش اجرا جز تحقیقات میدانی می باشد و از آنجا که به بررسی رابطه بین متغیرها می پردازد از نوع همبستگی می باشد. جامعه آماری شامل تمامی دانش آموزان پسر پایه دوازدهم ناحیه ۱ شهر شیراز در سال تحصیلی ۱۴۰۱_۱۴۰۰ می باشند که از بین آنها تعداد ۳۵۵ نفر با روش نمونه گیری خوشه ای به عنوان اعضای نمونه انتخاب شدند. جهت گردآو ری اطلاعات از پرسشنامه های استاندارد امید به تحصیل (خرمایی و کمری(۱۳۹۶))، پرسشنامه مسئولیت پذیری (نعمتی(۱۳۸۷)) استفاده شد که ضریب پایایی کرونباخ این پرسشنامه ها به ترتیب ۰/۹۰ و ۰/۸۳ بود. جهت آزمون فرضیه های پژوهش از رگرسیون همزمان با در نرم افزار spss استفاده شد. نتایج نشان داد ۸۱ درصد از واریانس نمرات پیشرفت تحصیلی(متغیر ملاک) توسط متغیرهای پیش بین(امید تحصیلی و مسئولیت پذیری) تبیین می شود. بر اساس نتایج تحلیل رگرسیون امید تحصیلی و مسئولیت پذیری با پیشرفت تحصیلی دانش آموزان پایه دوازدهم رابطه دارد.

کلیدواژه ها:

پیشرفت تحصیلی ، امید به تحصیل و مسئولیت پذیری