بررسی آزمایشگاهی امکان استفاده از بتن پلاستیک حاوی دوده سیلیسی در اعضای سازه ای

بتن پلاستیک شامل سنگدانه، سیمان، آب و بنتونیت است که با نسبتهای زیاد آب به مواد سیمانی جهت تولید بتن شکل پذیر استفاده می گردد. از طرفی بهبود خواص مکانیکی بتن پلاستیک همواره مورد توجه محققین بوده و از مسائل چالش برانگیز در مهندسی بتن می باشد. هدف این پژوهش بررسی امکان استفاده از بتن پلاستیک در اعضای سازه ای از قبیل تیرها و عناصر مقاوم در برابر زلزله می باشد. لذا می بایستی مقاومت فشاری بتن پلاستیک به مقادیر مجاز سازه ای نزدیک گردد. در این مقاله نتایج بررسی آزمایشگاهی انجام شده روی 12 طرح اختلاط با نسبت های آب به مواد سیمانی 1/6، 1/3 و 1 و با مقادیر دوده سیلیسی حاوی 0، 5، 10 و 15 درصد وزنی سیمان ارائه شده و نتایج مقاومت فشاری 28 روزه نمونه ها نیز ارائه گشته است. نتایج نشان می دهد کاربرد دوده سیلیسی در ارتقای مقاومت بتن های پلاستیک قابل توجه بوده و جایگزینی تا 15 درصد وزنی سیمان با دوده سیلیسی باعث افزایش مقاومت از 30 تا بیش از 100 درصد نسبت به بتن کنترل می گردد. مقایسه بین نتایج نشان داد با کاهش مقادیر نسبت آب به مواد سیمانی در بتن های پلاستیک مقادیر مقاومت فشاری با سرعت بیشتری رشد می کنند اما تاثیر استفاده از دوده سیلیسی در آنها کاهش می یابد. نتایج اولیه بدست آمده از آزمایش های مقاومت فشاری نشان می دهد که امکان استفاده از این نوع بتن در اعضای سازه ای وجود دارد.

کلیدواژه ها:

بتن پلاستیک ، بنتونیت ، دوده سیلیسی ، مقاومت فشاری