نقش رهبری در سازمان ها
محل انتشار: نخستین کنفرانس ملی تحول گرایی در مدیریت
سال انتشار: 1401
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 105
فایل این مقاله در 13 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
MANCONF01_090
تاریخ نمایه سازی: 9 مهر 1401
چکیده مقاله:
مردم جامعه در جستجوی رهبری بودهاند تا با تمسک به او از ظلمات زندگی خاکی به سرچشمه حیات جاودانگی رسند، و از سوی دیگر دانشمندان اغلب سعی داشتهاند جنبه ها و عوامل متفاوت رهبری را مورد تجزیه و تحلیل قرار دهند تا شاید از این رهگذر بتوانند ویژگیهای رهبری مورد نیاز مردمان زمانه خویش را برشمارند .همچنین جوهر بسیاری از اسطوره ها و افسانه های ملل مختلف حضور، کاردانی و قدرت تصمیم رهبرانی شجاع و زیرک بوده است که توانستهاند در لحظاتی حساس، ملتها، گروه ها و سازمانها را از لبه پرتگاه حوادث به سلامت عبور داده و به سرمنزل مقصود برسانند. تاثیر رهبری آنچنان قاطع و پر اهمیت است که اغلب در ذهن آدمی جائی برای اندیشیدن به سایر عوامل توفیق یا شکست باقی نمیگذارد.رهبری به معنای تاثیرگذاشتن روی دیگران، نفوذ در دل آنها و همراه ساختن آنها می باشد. بنابراین زمانی که دیگران به دلخواه خود و نه از روی اجبار، از شما پیروی می کنند و با شما همراه می شوند، شما در حال رهبری کردن هستید. براین اساس عنصر کلیدی این تعریف، نفوذ در دل دیگران می باشد. یعنی دیگران رهبر را دوست دارند، او را می پسندند و چون قبولش دارند از وی پیروی می کنند. آنها از وی الهام می گیرند و باور دارند که او می تواند آنها را به خواسته هایشان نزدیک تر کند. رهبری یک مهارت عملی است که شامل توانایی یک فرد یا سازمان برای هدایت یا هدایت سایر افراد، تیم ها یا سازمان های کلان است. رهبری، داشتن تواضع برای اولویت دادن به کارمندان است تا سازمان بتواند رشد کند. رهبران باید برای کارمندانشان زمان بگذارند و مطمئن شوند آنها در محیط کار احساس راحتی میکنند. این اقدام، کارآمدی و بهرهوری سازمان را بالا میبرد. رهبری مسئله هوش، اعتماد، انسانیت، شجاعت و نظم است. رهبر با ایجاد تغییر سر و کار دارد ولی مدیر برای برخورد با پیچیدگی هاست. رهبران از طریق ایجاد بصیرت نسبت به آینده جهت را مشخص می کنند و از طریق انتقال این دید به افراد و الهام بخشی آنان را برای قلبه بر موانع آماده می سازنند. رهبران نگرش شخصی و فعال نسبت به هدفها دارند، ولی مدیران نگرش غیر شخصی نسبت به هدفها دارند. رهبران میتوانند هدفهای گوناگونی داشته باشند اما در مدیریت اولویت با هدفهای سازمانی است. با این وجود، در حالی که رهبران مسیر را تعیین میکنند، باید از مهارتهای مدیریتی برای هدایت افراد خود به مقصد مناسب، به روشی روان و کارآمد استفاده کنند. در این مقاله، ما به فرایند رهبری خواهیم پرداخت .
نویسندگان
مهدی بنائی قلعه
کارشناسی ارشد مدیریت اجرایی
محمد جمشیدی
دانشجوی کارشناسی ارشد مهندسیHSE
جواد نریمانی
کارشناسی ارشد مدیریت شهری
سارا شعباندوست
کارشناسی ارشد برنامه ریزی شهری