اثربخشی آموزش مثبت نگری بر بهزیستی تحصیلی، شایستگی اجتماعی-هیجانی و اضطراب تحصیلی دانش آموزان دختر مقطع متوسطه دوم

این پژوهش با هدف تعیین اثربخشی آموزش مثبت نگری بر بهزیستی تحصیلی، شایستگی اجتماعی-هیجانی و اضطراب تحصیلی دانش آموزان دختر انجام شد. پژوهش نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون و پس آزمون با گروه کنترلبود. تمامی دانش آموزان دختر مشغول به تحصیل در دوره متوسطه دوم شهرکرمانشاه در سال تحصیلی ۱۴۰۱-۱۴۰۰ جمعیت آماری پژوهش را تشکیل دادند، که با روش نمونه گیری در دسترس تعداد ۳۰ نفر از بین آن ها انتخاب و در دوگروه مساوی ۱۵ نفری گمارش شدند. برای گردآوری داده ها علاوه بر چک لیست اطلاعات دموگرافیک (فرم محقساخته)، از پرسشنامه بهزیستی تحصیلی (پیترینن و همکاران، ۲۰۱۴)، پرسشنامه شایستگی اجتماعی-هیجانی (ژو و ای، ۲۰۱۲) و پرسشنامه اضطراب تحصیلی (فریدمن و بنداس-جاکوب، ۱۹۹۷) استفاده شد. برای آزمودنی های گروهآزمایش برنامه مثبت نگری طی ۸ جلسه به صورت جلسات هفتگی ۱ ساعته اجرا شد اما این برنامه برای افراد گروه کنترل اعمال نشد. تحلیل داده ها در سطح ۰/۰۵ و با روش های آمار توصیفی (فراوانی، درصد، میانگین و انحراف معیار) و آنالیز کوواریانس (تک متغیری و چندمتغیری) با نرم افزار آماری SPSS نسخه ۲۶ انجام گرفت. نتایج نشان داد که در مرحلهپس آزمون بین میانگین نمره بهزیستی تحصیلی آزمودنی های دو گروه آزمایش و کنترل از نظر آماری تفاوت معناداری وجود دارد (۰.۰۵>P). نتایج نشان داد که در مرحله پس آزمون میانگین نمره شایستگی اجتماعی-هیجانی و ابعاد آن در افراد گروه آزمایش بهبود یافته است اما این تغییر در میانگین نمره افراد گروه کنترل از پیش آزمون به پس آزمون معنادار نبود. همچنین، نتایج نشان داد که میزان اضطراب تحصیلی افراد گروه آزمایش با شرکت در برنامه مثبت نگری در دورهپس آزمون کاهش معناداری یافته است و این رویکرد مداخلاتی بر کاهش اضطراب تحصیلی سودمند بوده است.

کلیدواژه ها:

آموزش مثبت نگری ، اضطراب تحصیلی ، بهزیستی تحصیلی ، ادراک شایستگی ، دانش آموز