بهزیستی معنوی

رابطه دین و معنویت با بهزیستی، از جمله مسائلی است که از ده ها سال پیش مورد توجه پژوهشگران حوزه های مختلف، از جمله روان شناسی قرار دارد. مطالعات گسترده ای در این حوزه انجام شده است. واژه معنویت به جست وجو برای یک امر قدسی فرابشری اشاره دارد؛ اما دین به شکلی از جست وجوی معنوی اشاره دارد که با آداب و سنن رسمی دینی مرتبط است. منظور از بهزیستی نیز در اینجا سلامت جسمانی و احساس و ادراکی است که فرد از سلامت خود (سلامت روان شناختی) دارد. به عبارت دقیق تر، بهزیستی عبارت است از مفهومی مرکب از احساس شادکامی و رضایت از زندگی. بهزیستی معنوی جزئی پایه ای در چهارچوب ابعاد سلامت محسوب می شود، همانند ابعاد دیگر سلامتی نظیر سلامت جسمی، ذهنی و اجتماعی؛ بهزیستی معنوی عاملی تعیین کننده و اثرگذار است. بهزیستی معنوی به عنوان فاکتوری حفاظتی در ارتقاء سلامت و پیشگیری از بیماری ها محسوب می شود، ضمن آن که می توان از بهزیستی معنوی به عنوان راهبردی موفق و کمک کننده به زندگی انسان در همه ی مراحل و حوزه های زندگی، شامل موقعیت های پر از استرس و بیماری ها و حتی مرگ یاد کرد. بر اساس مطالعات انجام شده، بهزیستی معنوی عامل درمانی مهمی در فرآیند معالجه بیماران محسوب می شود. بر اساس مطالعات در حوزه بهزیستی معنوی، ارتباط با خود، دیگران و مقدسات موجب تعالی و قدرت گرفتن روحی شخص می شود. در این میان حمایت های روحی افراد و توجه به فعالیت های معنوی بسیار کمک کننده است. در همین راستا شواهد فراوانی از وجود رابطه قوی بین مذهب و سلامتی وجود دارد که نشان دهنده اهمیت بهزیستی معنوی است. هدف از مطالعه حاضر، مرور مختصر مطالعات و تبیین چگونگی تاثیر دین داری و معنویت بر سلامتی و بهزیستی است.

کلیدواژه ها:

بهزیستی ، معنویت ، بهزیتس معنوی.