اثربخشی نظریه ذهن بر مهارت های همدلی و مهارت های اجتماعی کودکان کم توان ذهنی شهر تهران

همدلی و مهارت های اجتماعی ظرفیت های بنیادین افراد در برقراری ارتباط است و با توجه به اهمیت نظریه ذهن در بین کودکان کم توان ذهنی، هدف از پژوهش حاضر تعیین اثربخشی نظریه ذهن بر مهارت های همدلی و مهارت های اجتماعی کودکان کم توان ذهنی شهر تهران می باشد. روش پژوهش توصیفی از نوع پیش آزمون-پس آزمون با گروه کنترل و به لحاظ هدف کاربردی است. جامعه آماری این تحقیق، شامل کلیه کلیه کودکان کم توان ذهنی شهر تهران می باشد. نمونه آماری شامل۳۰ نفر از دانش آموزان می باشد که به روش در دسترس انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه کنترل و آزمایش تقسیم بندی شدند. داده های مورد نیاز با استفاده از پرسشنامه همدلی کودک و مهارت اجتماعی ماتسون جمع آوری و به وسیله نرم افزار SPSS و تحلیل کواریانس تجزیه و تحلیل شد. نتایج نشان داد در هر دو فرضیه مقدار F از سطح معناداری ۰.۰۵ کمتر می باشد پس فرضیه ها پذیرفته می شود و آمورش نظریه ذهن بر مهارت های همدلی و مهارت های اجتماعی کودکان کم توان ذهنی شهر تهران موثر می باشد. پس از نتایج این تحقیق می توان در مراکز توانبخشی، استثنایی و بهزیستی استفاده کرد.

کلیدواژه ها:

نظریه ذهن ، مهارت همدلی ، مهارت اجتماعی ، کم توان ذهنی