اثربخشی روش تدریس مشارکتی بر خلاقیت و خودکارآمدی تحصیلی در دانشآموزان دختر متوسطه دوم شهرستان شادگان

هدف پژوهش حاضر بررسی اثربخشی روش تدریس مشارکتی بر خلاقیت و خودکارآمدی تحصیلی در دانش آموزان دختر متوسطه دوم شهرستان شادگان بود. طرح پژوهش نیمه آزمایشی و از نوع پیش آزمون - پس آزمون - پیگیری با گروه کنترل بود. جامعه آماری شامل کلیه دانش آموزان دختر دوره متوسطه دوم شهرستان شادگان در سال تحصیلی ۱۴۰۰-۱۴۰۱ بود که از بین آنان استفاده از روش نمونه گیری چند مرحله ای یک مدرسه بطور تصادفی از مدارس شهر شادگان انتخاب گردید و در مرحله بعد ۳۰ نفر دانش آموز بصورت تصادفی از این مدرسه انتخاب شدند و به صورت تصادفی در یک گروه ۱۵ نفره آزمایش و یک گروه ۱۵ نفر کنترل جایگزین شدند. از پرسشنامه خلاقیت عابدی (۱۳۸۲) و پرسشنامه خودکارآمدی تحصیلی جینگ و مورگان (۱۹۹۹) به منظور جمع آوری داده ها استفاده گردید استفاده شد. قبل از شروع روش تدریس مشارکتی پیش آزمون بر روی هر دو گروه اجرا گردید و سپس برای گروه آزمایش ۱۰ جلسه ۷۵ دقیقه ای روش تدریس مشارکتی ارائه شد و گروه کنترل تنها آموزش رسمی مدرسه را دریافت کردند. بعد از اجرای مداخله پس آزمون بر روی هر دو گروه اجرا گردید و در نهایت داده ها با استفاده از آزمون تحلیل کوواریانس چند متغیره و یک متغیره مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. نتایج نشان داد که روش تدریس مشارکتی بر خلاقیت، و خودکارآمدی تحصیلی دانش آموزان اثر بخش بود است.

کلیدواژه ها:

تدریس مشارکتی ، خلاقیت ، خودکار آمدی.