تبین الگوی برنامه ریزی عرصه های عمومی شهری با تکیه بر رویکرد برنامه ریزی فرهنگی

شهرها چیزی فراتر از مجموعه ای از ساختمان ها و اقتصاد هستند که برای فرهنگ، تاریخ و مردم خود ارزش قایل اند. عرصه های عمومیشهری به عنوان مکان زندگی اجتماعی می تواند زمینه مشترک برای تعاملات، اختلاط و ارتباطات اجتماعی را فراهم آورد و با تاثیر درتفکر و نگرش جمعی زمینه شکل گیری فرهنگ شهری را به وجود آورد. کین مایر در برنامه ریزی عرصه های عمومی شهری، ازهماهنگکردن هنر با سایر اجزاء فرهنگ بومی و زندگی روزمره شهری در دستیابی آزادانه به پهنه گسترده ای از تجارب فرهنگی برای شهروندان وپدید آمدن فضاهای اسفنجی یاد می کند و غیر ملموس به مادی، ملموس و هویت یافته می باشد. شهر به عنوان یک کل و ارزش هایعینی. شهر مظهر تکامل تمدن بشری است که نتیجه تبدیل ارزشها و باورهای دارای اعتبار هنجاری معنوی تاریخی دارای ارزش بیننسلی بوده و بستر قدرتمندی- آن در قالب نقاط، پدیده ها یا بناهای میراثی برای توسعه پایدار به ویژه در عصر جهانی شدن و غلبه اقتصاد فرهنگی می باشد. مسئله ای که امروزه عموم مرکز شهرها با آن دست به گریبانند ناهماهنگی ساختار فضایی قدیم با نیازها ومکانی افراد- فعالیتهای امروزی است. در این میان نکته اساسی این است که با عنایت به نیاز اجتماعی جامعه، الگوی احیاء مجدد در فضاهای شهری از نظام های نوین حاکم بر جامعه تبعیت کند تا همنوایی موردنظر بین شرایط مکانی و ظرفیت های اجتماعی برقرارشودفرهنگ همواره برنامه ریزی را از طریق ایدئولوژی، عناصرمذهبی، آیین ها و ... تحت تاثیر قرار داده است و در رشد وتوسعه به سمتمادی زدایی اقتصاد و حفظ ارزش های تاریخی فرهنگی به اقتصاد و فرهنگ توجه دارد.

کلیدواژه ها:

برنامه ریزی فرهنگی ، برنامه ریزی شهری ، برنامه ریزی عرصه عمومی شهری ، فرهنگ شهری