نگرشی بر مدیریت روستایی بنگلادش

موضوع اندیشه اداری،دانش مدیریت و بخصوص هدایت و رهبری، موضوعی است که همراه با زندگی اجتماعی انسان و حتی قبل از آن مطرح بوده است. دردهه های اخیر گذر از دولت بسوی فرایند های نوین اداره نواحی روستایی مطرح شده که مرز بین حکومت ها و جامعه مدنی محسوب می شود و به نحوی بر مشارکت حکومت ها شرکت های خصوصی، شهروندان و اجتماعات محلی برای طراحی و پیاده سازی سیاست های اقتصادی، اصلاحات اجتماعی و زیست محیطی دلالت دارد. بنگلادش از جمله کشورهایی است که بیشترین جمعیت روستایی را داراست، بطوریکه بیش از 80 درصد جمعیت آن در روستا ها زندگی میکنند. و بیش از 85 درصد از جمعیت روستایی از طریق کشاورزی امرارمعاش میکنند. وابستگی شدید به بخش کشاورزی و آسیب پذیر بودن این بخش در مقابل بلایای طبیعی از یک سو وضعف مدیریت دولت در مهار بلایای طبیعی از دیگر سو باعث شده تا اکثر جوامع روستایی در زیر خط فقر به سر برندمقاله زیر به بررسی نحوه مدیریت روستایی در کشور بنگلادش پرداخته وتلاش دارد تا ویزگیهای نظام مدیریت روستایی را در این کشور تشریح کند. در این مقاله بیشتر از روش کتابخانه ای و اسنادی استفاده شده است. نتیجه ای که از این تحقیق بدست آمد نشان می دهد یک نوع نظام مدیرتی متمرکز در این کشور حاکم است و اگر هم سخنی از مشارکت روستایی و اداره روستاها به روش حکوت محلی به میان می آید بیشتر جنبه نمادین داشته

کلیدواژه ها:

نظام مدیریتی ، مدیریت روستایی ، بنگلادش