اثرات گردشگری بر توسعه پایدار روستایی مطالعه موردی: روستای سه کوهه شهرستان زابل

توسعه ی پایدار روستایی فرایندی چند بعدی است که موضوع آن بهبود وارتقای کیفیت زندگی اقشار آسیب پذیر روستایی است.یکی از ابعاد این توسعه که می تواند تاثیری همه جانبه بر زندگی مردم روستایی داشته باشد، بسط و گسترش گردشگری روستاییاست .گردشگری روستایی از طریق نفوذ و تاثیر بر کلیه جوانب زندگی روستایی ، آن ها را چه از نظر اقتصادی و چه از نظر فرهنگی- اجتماعی به رشد می رساند برقراری توازن وتعادل در وضعیت پرداخت ها، تنوع اقتصادی، افزایش درآمدها و ایجاد فرصت های شغلی از پیامدهای این وضعیت به شمار می آید. هرچند توسعه گردشگری در مناطق مختلف راه حل کلی برای همه مسائل نیست، اما راهبرد نوینی پیش روی برنامه ریزان و تصمیم گیران مرتبط می گذارد، که برای توسعه پایدار و کاهش محرومیت مناطق می تواند موثر باشد. هدف پژوهش حاضر بررسی اثرات گردشگری بر توسعه پایدار روستای سه کوهه می باشد. روش استفاده شده در این پژوهش توصیفی تحلیلی است. نتایج حاصله حاکی از آن است که، گردشگری در زمینه اقتصادی اثرات محدودی داشته و به جز اشتغال زایی و درآمدزایی اندک، موجب بالا رفتن قیمت ها و سوداگری زمین شده است. در زمینه اجتماعی اثرات مثبت بیشتری نظیر افزایش سواد، بهداشت فردی و عمومی، افزایش تعامل با نواحی هم جوار و کاهش مهاجرت داشته است. در زمینه زیست محیطی نیز ورود گردشگران به نابودی گونه های گیاهی و جانوری، افزایش آلودگی و تخریب محیط زیست منجر شده است. بنابراین، با برنامه ریزی اصولی و تلاش برای استفاده بهینه از ورود گردشگران، می توان وضعیت اقتصادی، اجتماعی، زیست محیطی و کالبدی روستاهای منطقه را بهبود بخشید

کلیدواژه ها:

گردشگری ، توسعه پایدار ، روستای سه کوهه ، سیستان