تحلیلی بر توسعه پایدار روستایی در برنامه پنجم توسعه

توسعه پایدار روستایی یک فرآیند بلند مدت است که نتیجه آن تأمین نیازمندی ها و رفاه برای روستائیان و ارتقاء سطح کیفیت زندگی و کاهش فقر می باشد و در پی ارائه شیوه های مناسب زندگی در سطح روستاها از طریق حفظ و تقویت پتانسیل های طبیعی و انسانی و همچنین کاهش محدودیت های آنها می باشد. این تحقیق به ضروریات مهم در تدوین برنامه پنج ساله پنجم در راستای سند چشم انداز بیست ساله برای بخش کشاورزی و روستایی پرداخته است. روش تحقیق از نوع مطالعه اسنادی و کتابخانه ای است. در ابتدا به معضلات توسعه روستایی در برنامه پنج ساله پنجم اشاره می شود که شامل افزایش فرسایش خاک، کمبود آب، کمبود سطح زیر کشت مکانیزه در کشور، مهاجرت از روستا به شهرها و تخلیه روستاها است. سپس به تبیین اهداف برنامه پنج ساله در زمینه توسعه روستایی می پردازیم، که شامل خود کفایی در محصولات استراتژیک کشاورزی و کاهش واردات و تلاش در جهت افزایش صادرات محصولات کشاورزی، و . . . . ضرورت دارد که سرمایه گذاری هایی را جهت توسعه بخ شهایی چون گردشگری روستایی و گسترش صنایع روستایی در روستاها اختصاص دهیم. این سرمایه گذاری منجر به اشتغال و کاهش بیکاری و توسعه امکانات زیر بنایی روستایی و. . . ، آنچه که در برنامه پنجم توسعه پیش بینی شده است می شود. پراکندگی روستاها از دیگر مشکلات مطرح شده است که خدمات رسانی به آ نها را مشکل م یکند. لذا باید برنام ههایی را به جهت ساماندهی تعدادی از روستاهااقدام کرد. همچنین می توان به عدم مشارکت روستاییان در برنامه ها اشاره نمود که باید برای آن چاره اندیشی شود. در پایان راهکارهای زیر توصیه می شود که شامل برنامه ریزی از پایین به بالا با تاکید بر تجمع زدایی از مرکز، توجه به اهمیت درآمدزایی و اشتغال برای روستاییان، توجه به محیط زیست روستا و تاکید درامر ساماندهی و استقرار فعالیتهای کارآفرینی و اشتغالزای کوچک و متوسط تولید و خدماتی در مناطق روستایی از طریق ارائه مشوقهای مالی و اعتباری پرداخت.