نقش واسطه ای باورهای غیر منطقی در ارتباط بین ادراک خویشتن و نظام باورهای معلمان مقطع متوسطه

هدف از انجام پژوهش حاضر، نقش واسطهای باورهای غیر منطقی در ارتباط بین ادراک خویشتن و نظامباورهای معلمان مقطع متوسطه شهرستان میبد بود. پژوهش حاضر از نوع توصیفی- همبستگی بود. جامعه آماری این پژوهش، کلیه معلمان مقطع متوسطه اول و دوم شهرستان میبد که در سال تحصیلی ۱۳۹۸-۹۷ مشغول به تدریس بودند که از بین آنها تعداد ۱۳۸ نفر به صورت نمونه گیری تصادفی با استفاده از معیار ورود و خروج انتخاب شدند. به منظور گردآوری داده ها از پرسشنامه های نظام باورها (SBI-۱۵-R)، پرسشنامه باورهای غیرمنطقی جونز و مقیاس سنجش ادراک خویشتن شوستروم استفاده شده است. واز تحلیل رگرسیون جهت بررسیفرضیه های پژوهش استفاده شده است. برای تجزیه و تحلیل داده ها از آمار توصیفی (میانگین، انحراف معیار، فراوانی) و استنباطی (ضریب همبستگی پیرسون، تحلیل رگرسیون چندگانه و تحلیل مسیر به روش بارون و کنی) استفاده شد. نتایج آزمون ضریب همبستگی پیرسون نشان داد بین مولفه های بین مولفه های اطلاعات و اعمال مدهبی و حمایت اجتماعی با باورهای غیرمنطقی معلمان مقطع متوسطه رابطه معنیداری مشاهده نمی شود. با مقایسه ضرایب استاندارد مولفه های ادراک خویشتن از مرحله اول با مرحله سوم معلوم میشود کهضریب استاندارد مولفه حرمت نفس از مرحله اول به مرحله مقدار ناچیزی افزایش داشته است. بنابراین نظام باورها نقش واسطه ای در پیشبینی باورهای غیرمنطقی بر اساس ادراک خویشتن ایفا نمیکند، با توجه به اینکه،تفکر غیرمنطقی یک بعد از تفکر قالبی است که منجر به باور غیرمنطقی میگردد که منشا نظریه باورهای غیرمنطقی به الیس منسوب است و از آنجا که باورها، نوع نگاه و درک ما را به هستی مشخص میکند؛ موثرترین محرک در ترغیب و هدایت ما به انجام یک رفتار خاص و یا کاربرد گونه ای خاص از زبان هستند.واضح است که باورها بر ارتباط ما با دیگرن اثر میگذارند و این واقعیتی است که در روابط کاری و اجتماعینمود بیشتری پیدا میکند.

کلیدواژه ها:

باورهای غیر منطقی ، ادراک خویشتن ، نظام باورها