تنظیمات اسمزی گیاهان برای تحمل تنش خشکی

تنش کم آبی به عنوان تنش خشکی شناخته میشود. به طور عمده توسط اختلال تعادل اسمزی در ساختار غشاء سلولی تولید کشاورزی را کاهش میدهد.مدلهای آب و هوایی نشان داده است که تنش خشکی به دلیل اثرات بلند مدت گرم شدن کره زمین بیشتر خواهد شد. بنابراین نیاز فوری به توسعهاستراتژیهای کشاورزی سازگار برای یک محیط در حال تغییر را نشان میدهد. در واقع، تنش آب در دو لایه لیپیدی باعث اختلال در فعالیت غشاء میشود.برای جلوگیری از تنش خشکی، گیاهان روزنه هایشان را میبندند، رشد سلولی و فتوسنتز کاهش می یابد، و ریختن برگهای مسن برای کاهش نواحی تعرقشروع میشود. رشد نسبی ریشه ممکن است افزایش یابد، که ظرفیت سیستم ریشه ای را برای استخراج آب بیشتر از لایه های عمیق تر خاک تسهیل میکند. هردو تنش خشکی و شوری در نهایت منجر به کم آبی سلول و عدم تعادل اسمزی میشوند. گیاهان باید برای مقابله با تنش خشکی، تنظیمات اسمزی انجام دهندکه به وسیله آن پتانسیل اسمزی سلولی خود را با سنتز یا تجمع حلالها شامل پرولین، گلوتامات، کارنیتین، مانیتول، سوربیتول، فروکتان، ترهالوز، ساکارز،الیگوساکاریدها و یونهای غیر معدنی مانند پتاسیم حفظ کنند. این ترکیبات به سلولهای گیاهی برای حفظ حالت هیدراته کمک میکنند و بنابراین برای ارائهمقاومت در برابر خشکی و کم آبی سلولی کاربرد دارند.

کلیدواژه ها:

خشکی ، فتوسنتز ، فسفولیپید