بررسی نقش سلامت معنوی و تاب آوری در همه گیری COVID-۱۹ بر آسیب پذیری روانی

مقدمه: ظهور COVID-۱۹ منجر به ترس و اضطراب در بین مردم در سراسر جهان شده است. این مطالعه با هدف بررسی نقش سلامت معنوی و تاب آوری در آسیب پذیری روانی کارکنان در دو اوج کرونا در ایران انجام شد.   روش  کار: این مطالعه توصیفی از نوع علی- مقایسه ای است. جامعه آماری بر اساس جدول مورگان شامل کلیه کارکنان دانشگاه آزاد اسلامی واحد بیرجند و حجم نمونه ۱۲۳ نفر می باشد. نمونه ها به صورت تصادفی انتخاب شدند. پرسشنامه های تاب آوری کانر و دیویدسون، چک لیست علائم-۹۰ (SCL-۹۰)، سلامت معنوی پولوتزین و الیسون در اوج اول (مارس تا پایان آوریل ۲۰۲۰) و اوج سوم (اکتبر ۲۰۲۰) تکمیل شدند. برای تجزیه و تحلیل داده ها از میانگین، انحراف معیار و آزمون t با نرم افزار SPSS نسخه ۲۱ استفاده شد.   یافته ها: نتایج نشان داد که میزان آسیب پذیری روان شناختی افراد در دو اوج کرونا تفاوت معناداری دارد (۰۰۱/۰ P<). همچنین بین میزان آسیب پذیری روانی افراد و سلامت معنوی در دو اوج کرونا تفاوت قابل توجهی وجود دارد (۰۰۱/۰ P<).   نتیجه گیری: افزایش تاب آوری و سلامت معنوی می تواند آسیب پذیری روانی را کاهش دهد. همچنین از نتایج این مطالعه می توان برای تعیین میزان آسیب روانی ناشی از بیماری کرونا و برنامه ریزی مداخلات روانشناختی لازم برای گروه هدف استفاده کرد.

کلیدواژه ها:

آسیب پذیری روانی ، تاب آوری ، سلامت معنوی ، کووید ۱۹