ارزیابی مستثنی شدن بافندگان مجتمع های بزرگ و متمرکز قالیبافی از شمول قانون کار

کارگران کارگاه های قالی بافی از جمله گروهی از کارگران هستند که نیاز به حمایت های جدی قانون کار و حقوق کار دارند. به همین دلیل بیش از یکصد سال قبل نخستین مقررات کار در خصوص این کارگاهها وضع شد. قانونگذار در سال ۶۹ در تصویب قانون کار کارگران شاغل در کارگاههای قالی بافی را از شمول قانون کار خارج ندانست اما متعاقب آن در سال ۱۳۸۰ در ماده ۴ قانون حمایت از تاسیس و اداره مجتمع های بزرگ و متمرکز قالی بافی، افراد شاغل در مجتمع های یادشده کارگر محسوب نشده و بنابراین از شمول قانون کار و به تبع آن از حمایت های قانونی مربوط به کارگران خارج شدند. نظر به این که مستثنی شدن کارگران از قانون کار با پیمانکار تلقی کردن آنها صورت گرفته است، هدف این مقاله این بوده که بر اساس موازین حقوق کار و شرایط پیمانکاری این مسئله را نقد و بررسی و ارزیابی کند. روش تحقیق توصیفی و تحلیلی بوده و با استفاده از منابع دست اول در پژوهش های حقوقی تحقیق انجام شد. بررسی ها نشان می دهد بر مبنای معیارهای تمایز و تشخیص پیمانکار، بافندگان شاغل در مجتمع های بزرگ بیشتر وضعیتی شبیه به کارگر دارند و ویژگی های پیمانکار در خصوص آنها مصداق ندارد. نتیجه این که مستثنی نمودن بافندگان مجتمع های قالی بافی با انگیزه های اقتصادی انجام شده است و با مبانی حقوق کار و موازین حاکم بر پیمانکاری مطابقت ندارد.

کلیدواژه ها:

مستثنی شدن ، بافندگان ، مجتمع های قالی بافی ، قانون کار ، شمول