استفاده از طرح تدریس اعضای تیم TMTD مجازی، برای یادگیری مشارکتی در مقطع علوم پایه پزشکی در دوران همه گیری کرونا: یک مطالعه اقدام پژوهی

سال انتشار: 1400
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 138

نسخه کامل این مقاله ارائه نشده است و در دسترس نمی باشد

این مقاله در بخشهای موضوعی زیر دسته بندی شده است:

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این مقاله:

شناسه ملی سند علمی:

VCMMU01_042

تاریخ نمایه سازی: 4 مهر 1401

چکیده مقاله:

هدف: در دوران پاندمی کرونا، آموزش مقطع علوم پایه پزشکی عموما از طریق آموزش مجازی به همراه ارائه تکالیف از طریق سامانهنوید انجام می شود. یادگیری از طریق مشارکتی، یکی از روش های متداول آموزشی است. این مطالعه با هدف مقایسه روش طرح تدریس اعضای تیم Team Member Teaching Design- TMTD مجازی به جای ارائه تکالیف بر پیشرفت تحصیلی دانشجویان پزشکی انجام شده است.روش: این پژوهش یک مطالعه اقدام پژوهی بود که در کلاس درس فیزیولوژی اعصاب و حواس ویژه دانشجویان دانشکده پزشکیبندرعباس انجام شد. نمونه مورد مطالعه کلیه دانشجویان پزشکی کلاس درس فیزیولوژی اعصاب و حواس ویژه دانشگاه علوم پزشکی هرمزگان در دوران همه گیری کرونا، در سال ۱۴۰۰-۱۳۹۹ بودند. در نیمسال اول، تدریس درس فیزیولوژی اعصاب و حواس ویژه از طریق آموزش مجازی به همراه ارائه تکالیف فردی انجام شده بود و در نیمسال دیگر در کنار آموزش مجازی از روش TMTD مجازی استفاده شد. پیشرفت تحصیلی دانشجویان از طریق مقایسه نمرات پایان ترم دو گروه ارزیابی گردید. برای تجزیه و تحلیل داده ها از نرم افزار spss۲۱ و برای مقایسه گروه ها از آزمون تی زوجی و مستقل استفاده شد. نتایج: در گروه های مورد مقایسه، اثر روش تدریس اعضای تیم TMTD بر پیشرفت تحصیلی دانشجویان نشان داده شد. میانگین و انحراف معیار نمرات دانشجویان گروه تجربی پس از آموزش به روش TMTD ۰/۲۱±۱۵/۶۴ و در گروه آموزش مجازی به همراه تکالیف ۰/۲۴±۱۳/۹۰ از کل نمره ۲۰ بود. نتیجه گیری: روش آموزش مجازی به همراه TMTD مجازی نسبت به روش آموزش مجازی به همراه ارائه تکالیف بر پیشرفت تحصیلی دانشجویان برتری داشت. این مطالعه در مورد اجرای روش طرح تدریس اعضای تیم بصورت مجازی و پیامدهای آن درتدریس بحث کرده و مسیری برای استفاده موثر از این روش تدریس جهت کسب نتایج بهتر در فرایند تدریس و یادگیری به ویژه دردوران پاندمی کرونا ارائه نموده است.

کلیدواژه ها:

نویسندگان

مریم عرب فیروزجائی

دکترای تخصصی، فیزیولوژی، گروه فیزیولوژی، دانشکده پزشکی، مرکز مطالعات و توسعه آموزش پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی هرمزگان بندرعباس ایران

الیاس کارگر ابرقوئی

دکترای تخصصی، علوم تشریحی، گروه علوم تشریحی، دانشکده پزشکی، مرکز مطالعات و توسعه آموزش پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی هرمزگان بندرعباس، ایران.

فرحناز کمالی

دکترای تخصصی، آموزش پزشکی، گروه عمومی، دانشکده پزشکی، مرکز مطالعات و توسعه آموزش پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی هرمزگان بندرعباس، ایران.