ساختارگرائی تکوینی اشعار کوتاه عزالدین المناصره

این مقاله با عنوان ساختارگرائی تکوینی اشعار کوتاه عزالدین المناصره تدوین شده است. ساختارگرایی تکوینی عنوان اصلی روش شناسی گلدمن است که متاثر از ماتریالیسم دیالکتیکی و تاریخی است . گلدمن برای درک این موضوع و ارتباط معنادار اثر ادبی با ساختار اجتماعی و تاریخی دورهای که به آن مرتبط است، دو فرآیند تحلیل و شناخت متن ادبی را توضیح می دهد که البته این دو فرآیند در ارتباط با هم و به دنبال هم آورده شده اند. در واقع، «این گونه نقد، خاص ادبیات واقع گراست که در آن متن ادبی به عنوان بازتابی از روابط اجتماعی محسوب می گردد و نقد موضوعی و درون مایه ای وقتی که روی روابط و ساختارهای اجتماعی متمرکز گردد، همان نقد جامعه شناختی می باشد. بر این اساس در این نوشتار کوشش شده است تا از ورای نظریه ساختارشناسی گلدمن و با توجه به دلایل و شواهدی که در تایید و اثبات پیوند دوسویه میان پدیده های اجتماعی و ادبیات وجود دارد به بررسی این روابط در شعر کوتاه عزالدین المناصره پرداخته شود. نتایج این تحقیق همچنین نشان می دهد اسلوب شعر کوتاه نزد المناصره، به برتری و تقدیم اندیشه ای خاص تمرکز دارد که بطور مستقیم و بدون بکارگیری اسلوب ارتباطی آزاد گذشته مطرح می شود

کلیدواژه ها:

نقد ساختاری ، ساختارشناسی تکوینی ، شعرکوتاه ، گلدمن ، عزالدین المناصره