ارزیابی قابلیت دسترسی بیولوژیک خاک به گیاهان در بهبود زیست پالایی برای حذف آلاینده ها

از زیست پالایی برای پاکسازی هیدروکربنهای نفتی نیز استفاده می شود.زیرا نگهداری آن ساده است قابل استفاده برای مساحتهای زیاد است‘ اقتصادی است و ازهمه مهمتر اینکه به نابودی کامل مواد آلاینده می انجامد . زیست پالایی فرایندی است که به وسیله آن پویایی و یا سمیت ماده های آلوده زا در یک مکان با بهره گیری از فرایندهای زیستی برطرف شده یا کاهش می یابد و بوسیله آن مدیریت مناسب برای تجزیه و جابجایی ماده های شیمیایی آلی درخاک یا بقایای آلوده از میکروارگانیسم ها استفاده می شود. آلودگی آبهای زیرزمینی رامی توان با این شیوه کاهش داد یا به کلی برطرف نمود. اگر مقدار مواد آلی زیاد شود و تجزیه آنها به سرعت صورت گیرد تقریبا تمام اکسیژن محلول در آب به مصرف می رسد.در این مقاله هدف بررسی زیست پالایی در محیط زیست شهری می باشد و روش مطالعه به صورت کتابخانه ای و توصیفی می باشد. تمام تلاشهای محققین این است که به کمک شیوه های نوین و فناوری های جدید بتوانند این مشکلات ر ا کاهش دهند.یکی از این شیوه ها پالایش زیستی است ، اهمیت این روش با گذشت زمان کوتاهی از ظهور آن کاملا مشهود می باشد.زیست پالایی برای نابودی مواد شیمیایی در خاک، آب زیرزمینی، فاضلاب، لجن، پسماندهای صنعتی و گازها به کار می رود. بیشترین توجه هم اکنون در راستای نفت و فرآورده های نفتی معطوف شده است.زیست پالایی استفاده از موجودات زنده مخصوصا میکروارگانیسم ها برای تجزیه آلودگی های محیطی به فرم های کم خطرتر است که از باکتری ها قارچ ها و یا گیاهان برای تجزیه یا سمیت زدایی مواد خطرناک برای سلامت بشر استفاده می کند. میکروارگانیسم ها ممکن است به صورت بومی در منطقه وجود داشته باشند یا از محلی دیگر جداسازی شده و به منطقه آلوده وارد شوند. ترکیبات آلوده به وسیله موجودات زنده از طریق واکنش هایی که به عنوان بخشی از فرایند های متابولیکی آنها اتفاق می افتد تغییر شکل می دهند. برای موثر بودن فرایند زیست پالایی باید شرایط محیطی در منطقه آلوده جهت رشد میکروبی و فعالیت آنها فراهم باشد. بدین منظور می توان با ایجاد تغییرات در شرایط محیطی به نفع میکروب سرعت زیست پالایی را افزایش داد.

کلیدواژه ها:

محیط زیست ، زیست پالایی ، آلودگی آب ، آلودگی خاک