ساختار پارکها مبتنی بر نقش آموزه های مفاهیم دینی ، هنری جهت انس کودکان با احکام اسلامی

آموزش صحیح و موثر بدون در نظر گرفتن توانایی ذهنی کودک مطلوب نیست و ممکن است کودک را نسبت به یادگیری دلسرد و یا در یادگیری او اختلال ایجاد نماید. از اینرو، آموزش مفاهیم دینی به کودکان گرچه امری بسیار مقدس و والا است، اما موفقیت درآن، در گرو آگاهی و شناخت اصول و روشهای آموزشی متناسب با آن است .بوستان ها و پارک ها امروزه از اصلی ترین مرکزهای گذران کردن اوقات فراغت برای اقشار مختلف اجتماع هستند، همچنین گذران اوقات فراغت شیوه های مختلفی دارد و در ابعاد مختلفی قابل اجرا می باشد. یکی از مهم ترین این شیوه استفاده از پارک ها، بوستان ها و فضاهای سبز شهری می باشد. پارکهای شهری برای شهروندان تبلور زندگی اجتماعی آنهاست و باید پاسخگوی نیازهای اجتماعی و جمعی آنان در مقیاس بالاتر از حد محلات باشد. پارکهای شهری مکانهایی اند که مخاطبین آن را طیف وسیعی از اقشار سنی با فرهنگ متفاوت تشکیل میدهند. پارکها نوعی اتاق نشیمن در فضای باز هستند. به همین علت امروزه پارک ها و بوستان ها از جمله فضاهای پرکاربرد در فضاهای شهری جهت اجتماع افراد به شمار میاید. آموزش مفاهیم دینی نیز مانند هر علم دیگری نیاز به شناسایی و به کارگیری اصول و روشهای صحیح، کارآمد و موثر دارد. بنابراین توجه به محیط و تلاش برای شناخت آن میتواند زمینه ساز فهم ریشه ای بسیاری از رفتارها و هنجارهایی باشد که در دنیای کودکان شکل می گیرد. با اینکه احتیاجات روانی و نیازهای متفاوت افراد در رده های متفاوت سنی متفاوت بوده، اما نیاز به فضاهایی جهت گذراندن اوقات فراغت و یا تفریح به صورتی اصلی مهم در زندگی همه افراد جامعه و در همه رده های سنی میباشد. بنابراین، همانگونه که شناخت خصوصیات و تواناییهای کودکان در بهینهسازی آموزش مفاهیم دینی امری مسلم است، شناخت اصول و روشهای مربوط به آموزش مفاهیم دینی کودکان دبستانی نیز ضرورت دارد. محیط کالبدی بستری جهت شکل گیری بسیاری از ویژگی های رفتاری است. به عبارتی بسیاری از عادات و رفتارها و حتی طرز نگرش و بینش ها به گونه ای کاملا شگرف از محیط کالبدی تاثیر میپذیرد.

کلیدواژه ها:

اوقات فراغت ، بوستان ، کودک