تاثیر روش های مختلف خشک کردن بر شاخص های کیفی چربی فیله ماهی کپور نقره ای

از قدیمی ترین روشهای مورد استفاده جهت حفظ کیفیت ماهی و ذخیره سازی آن روش خشک کردن ماهی می باشد که یا بصورت سنتی انجام می شود که در این صورت ماهی در معرض نور مستقیم خورشید قرار می گیرد و یا بصورت صنعتی (آون-هوای داغ) انجام می شود. برخی شاخص ها بعنوان معرف کیفیت چربی محصول مورد ارزیابی قرار می گیرند که یکی از دغدغه های اصلی موجود در مطالعات اینچنینی قابل قبول بودن سطح این شاخص های کیفی و تغییرات حداقلی آنها می باشد. هدف از انجام این تحقیق بررسی تاثیر روش های مختلف خشک کردن بر شاخص های معرف کیفیت چربی در ماهی کپور نقره ای می باشد. تیمارهای استفاده شده در این آزمایش شامل خشک کردن به روش سنتی (آفتابی) و آون ۵۰)، ۶۰ و۷۰ درجه) می باشد که برای هر تیمار ۳ تکرار نیز در نظر گرفته شد. شاخص های مورد ارزیابی قرار گرفته شامل امگا۳ و۶، نسبت امگا۳ به امگا۶، IA،IT می باشند. نتایج بیانگر وجود اختلاف معنی دار در بین تیمارها در شاخص های امگا۳ و نسبت امگا ۳به امگا۶ می باشد. تیمارآون۷۰ درجه در راستای حفظ کیفیت چربی مطلوب ترین عملکرد را در مقایسه باسایر تیمارها از خود به نمایش گذاشت.

کلیدواژه ها:

کپور نقره ای ، روش سنتی ، آون ، شاخص های کیفی چربی.