مدلسازی سیستم ایمنی بدن با استفاده از الگوریتمهای ژنتیکی و بررسی قابلیت آن در حفظ پراکندگی جمعیت آنتی بادیها

سیستم ایمنی مهره داران، در حقیقت یک سیستم تشخیص دهنده ی توزی عشده با قابلیت تطبیق پذیری بالا است که ورود عناصر بیماریزا را شناسایی و اثر مخرب آنها را خنثی می کند. یکی از ویژگیهای گیج کننده ی سیستم ایمنی این است که گیرنده های ایمنی(آنتی بادیها) می توانند آنتی ژنهایی که قبلا به آنها آموزش داده نشده است را تشخیص داده، به آنها بچسبند. تصور می شود که سیستم ایمنی، با تولید طیف متنوعی از آنتی بادیها و پوشش وسیع فضای ورودی اش(آنتی ژنها)، به این قابلیت دست یافته است [ 1]. در این مقاله مدلی برای سیستم ایمنی بر پایه الگوریتمهای ژنتیکی به منظور بررسی قدرت وسرعت سیستم مذکور در ایجاد چنین پراکندگی ای در آنتی بادیهایش است ارائه شده است. این مدل نشان داد که سیستم ایمنی قادر است حتی در شرایط بسیار سخت نیز پاسخهای شبه بهین های ارائه دهد

کلیدواژه ها:

سیستم ایمنی ، الگوریتمهای ژنتیکی ، آنتی ژن ، آنتی بادی