یادگیری و ترس اجتماعی در کودکان

نظریه یادگیری اجتماعی با موضعی اصولی در اوایل نیمه دوم قرن بیستم به وسیله گروهی از روان شناسان، به ویژه البرت بندو را با کوشش و فعالیتی گسترده مطرح گردید، گر چه این نظریه بر شرطی شدن عامل، مانند تغییر رفتار قرار دارد، اما بنیادهای اصلی آن بر نمادسازی، فرضیه انگاری، جست و جوی روابط علت و معلول و پیش بینی پیامد های رفتاری استوار است. در نتیجه تحول و تکامل مفاهیم در کودکان فرایند منظمی را طی می کنند طرف نظر از تاثیر هوش و فرصت های یادگیری، مفاهیم مختلف در کودکان با افزایش سن و افزایش توانایی های شناختی تغییر می یابند. هرقدر توانایی کودک در شناخت روابط گذشته و حال افزایش یابد، بر شماره و گوناگونی مفاهیم او نیز افزوده می شود .لذا باید گفت دستیابی به توانایی تعامل با افراد دیگر برای رشد و تکامل کودک ضروری است. افرادی که دچار نقص در شناخت اجتماعی هستند، اغلب در مبادلات اجتماعی دچار اشتباه میشوند. دچار ترس های اجتماعی شده و در نتیجه می تواند پیامدهایی همچون دروغ را بدنبال داشته باشد. اگر چنین نقصی در کودکی وجود داشته باشد از ایجاد مهارت های ارتباطی، اجتماعی و شغلی ممانعت می کند. بنابراین نقصان شناخت اجتماعی ممکن است موجب ایجاد یک چرخه معیوب گردد.لذاباید گفت هدف از این مقاله بررسی یادگیری و ترس اجتماعی در کودکان است.

کلیدواژه ها:

یادگیری ، ترس اجتماعی ، کودکان