شکران و کفران نعمت از دیدگاه احمد جام ژنده پیل

درپی آن است که از یک سو با تصوف انحرافی که در عصر او درحال شکل گیری بوده است مبارزه کند و از سویی با تبلیغ اندیشه های شریعت محور خود که بسیار بدان پای بند است بر آن است و با القای عقاید دینی و عرفان محور خود با صوفیان و مسلمانانی که از طریق دین دور افتاده اند ، به جدال برخاسته ، چشم آنها را حقایق معارف دینی و حکمت های الهی باز نماید. یکی از موضوعاتی که احمد جام در آثار خویش بدان تاکید می ورزد مسئله ی محوری شکر است. او هر چند فصلی نه چندان مفصل در آثار خویش به شکر اختصاص می دهد ؛ لکن ب مداغه در همین قدر از کلام شیخ به فلسفه ی عمیق او در باب شکر و شکرگزاری پی می بریم او همچون دیگر مباحث عرفانی دینی خود در باب شکر و اهمیت آن و نتایج ناسپاسی به آیات و احادیث تمسک می جوید و رتبه ی شکر را از همه ی فضایل و مراتب دینی و عرفانی بالاتر می برد و بر صدر می نشاند.