بررسی نحوه برخورد قدم به قدم پزشکان فوق تخصص مغز واعصاب ایران در مواجهه با بیماران کم توان ذهنی مراجعهکننده به بیمارستان یا کلینیک

مقدمه: عقب ماندگی ذهنی یکی از شایع ترین و محدودکننده ترین اختلالات در کودکان می باشد و یکی از شایع ترین علل مراجعه به درمانگاه کودکان مخصوصا "درمانگاه اعصاب اطفال می باشد. شیوع آن در جمعیت عمومی بین ۲تا ۳ درصد بوده و یک ناتوانی مادام العمر می باشد که از دوره شیر خواری یا کودکی شروع میشود و طبق تعریف با بهره هوشی زیر ۷۰ مشخص می شود و در سه زمینه هوش (Intelligence)، رفتارهای سازشی (Adoptive Beheviors) و سیستم حمایتی (خانواده و جامعه) بررسی و تعریف می گردد. لغت تاخیر تکاملی گلوبال برای کودکان زیر ۵ سال بکار می رود در حالی که کمتوانی ذهنی برای کودکان بالای ۵ سال کاربرد دارد. در این سن انجام تست IQ مقدور می باشد. این مطالعه با هدف بررسی نحوه برخورد و بررسی قدم به قدم پزشکان فوق تخصص مغز و اعصاب ایران در مواجهه با بیماران کم توان ذهنی مراجعه کننده به بیمارستان یا کلنیک طراحی شده تا کیفیت زندگی این بیماران را بهبود بخشیده و هزینه های اضافی تحمیل شده برخانواده و جامعه را کمتر کند.مواد و روش ها: لیستی از اقدامات تشخیصی در مواجهه با بیماری ناتوانی ذهنی و عقب ماندگی ذهنی از مقالات وکتب تخصصی مرتبط تهیه شد. سپس در یکی از کنگره های ملی که اکثریت فوقتخصصین مغز و اعصاب اطفال کشور در آن حضور دارند، پرسشنامه ارائه شد و افراد اقدام به تکمیل آن نمودند. یافته ها: در این مطالعه ۹۲ پزشک فوق تخصص مغز و اعصاب کودکان اولویت های خود را در مواجهه با بیماران کم توان ذهنی بیان نمودند که بیشترین فراوانی مربوط به آزمایش های عملکرد تیروئید و در درجات بعدی انجام MRI و IQ Testing بود. بحث و نتیجه گیری: اولویت های پزشکان مطالعه ما متفاوت با مطالعات قبلی و الگوریتم توصیه شده توسط آکادمی اعصاب آمریکا و انجمن اعصاب اطفال آمریکا بود که این میتواند ناشی از دسترسی ناکافی، عدم حمایت بیمه و عدم آگاهی از آزمایش باشد.

کلیدواژه ها:

ناتوانی ذهنی ، تست هوش ، کودکان