بررسی چهارچوب مواجه سازمان با تاثیرات صنعت نسل چهار: آیا پذیرش صنعت ۴.۰ یک چالش ضروری است؟

فناوری ها با توسعه ی روزافزون، باعث ظهور فرصت های جدیدی می شوند. در حال حاضر با توجه به پیش بینی های انجام شده توسط کارشناسان جهانی، انقلاب صنعتی چهارم از سال ۲۰۱۵ میلادی شروع و در سال ۲۰۳۰ میلادی به نقطه اوج خود خواهد رسید. بر اساس تئوری قابلیت پویا و ادبیات موجود، این مقاله به طور تجربی اثرات فناوری های نوظهور جدید انقلاب صنعتی چهارم را بر منابع انسانی بررسی می کند. در واقع ما می خواهیم بدانیم که آیا ظهور صنعت ۴.۰ یک چالش ضروری است یا خیر؟ آیا می توان به آن بی اهمیت بود و تاثیرات ان بر روی منابع انسانی و سازمان را نادیده گرفت. برای تجزیه و تحلیل داده های به دست آمده از شش شرکت در ایران از طرح تحقیق توصیفی با روش تحلیل کیفی قیاسی (DQA) استفاده شده است. مطابق با دو فرضیه استنباط شده در مطالعه ما، نتایج در وهله اول تایید کرد که فناوری های نوظهور جدید انقلاب صنعتی چهارم تاثیر مثبتی بر بهره وری منابع انسانی دارند. ثانیا، فناوری های نوظهور جدید چالش های منفی بالقوه ای بر منابع انسانی از نظر بیکاری در آینده دارند. ما تشخیص دادیم که صنعت ۴.۰ هنوز در مرحله توسعه است و در این مرحله نظرات متضادی درمورد آن وجود دارد. اما پیشنهاد ما این است که صنعت ۴.۰ یک چالش ضروری است و به مطالعات تحقیقاتی بیشتری نیاز دارد تا بتوان در مورد آن نظر داد.

کلیدواژه ها:

انقلاب صنعتی چهارم ، صنعت ۴.۰ ، فناوری های نوظهور ، آمادگی ، نظریه قابلیت پویا ، بهره وری منابع انسانی