اثرات کشندگی حشره کش های دلتامترین، اسپینوساد، پیریدالیل و پیریمیفوس متیل روی لاروهای سن سوم مگس گوشت (Lucilia sericata; Dip: Calliphoridae)

زمینه مطالعه: مگس گوشت (Lucilia sericata; Diptera: Calliphoridae) انگل خارجی حیوانات اهلی و عامل بیماری میاز می باشد که در انتقال برخی عوامل بیماریزای باکتریایی نقش دارد. یکی از متداول ترین روش ها برای مبارزه با این آفت، استفاده از حشره کش های شیمیایی است که اخیرا جمعیت های مقاوم L. sericata نسبت به برخی حشره کش ها گزارش شده است. لذا شناسایی و توصیه حشره کش های جدید و کم خطر برای انسان و محیط زیست از اهمیت بالایی برخوردار است.هدف: مطالعه حاضر با هدف ارزیابی سمیت حشره کش های دلتامترین، اسپینوساد، پیریدالیل و پیریمیفوس متیل روی لاروهای سن سوم L. sericata انجام شد.روش‎کار: آزمون های زیست سنجی با روش غوطه ورسازی لاروها در غلظت هایی از حشره کش ها که باعث مرگ ومیر بین ۱۰ تا ۹۰ درصد از لاروها گردید، به صورت آزمایش فاکتوریل در قالب طرح بلوک کامل تصادفی انجام شد. همچنین متوسط غلظت کشنده (LC۵۰) بر اساس تجزیه پروبیت داده های زیست سنجی روی لاروهای سن سوم برای حشره کش های مورد بررسی تعیین شد.نتایج: تجزیه واریانس و مقایسه میانگین درصد تلفات لاروهای سن سوم در سطح احتمال ۱ درصد معنی دار شد. بنابر نتایج مطالعات زیست سنجی، مقادیر LC۵۰ برآورد شده برای دلتامترین، اسپینوساد، پیریدالیل و پیریمیفوس متیل به ترتیب ۴۹/۱۸۶، ۸۸/۲۶، ۰۸/۸۵ و ۹۷/۱۳۴ پی پی ام بود و بر همین اساس، دو حشره کش اسپینوساد و پیریدالیل بیشترین اثر کشندگی و دلتامترین کمترین اثر سوء روی لاروهای سن سوم مگس گوشت داشتند.نتیجه­گیری نهایی: اسپینوساد به عنوان یک حشره کش نسبتا جدید، با سمیت بسیار کم برای پستانداران و دیگر موجودات غیرهدف، بالاترین تاثیر کشندگی را بر لاروهای مگس گوشت نشان داد و می تواند جایگزین مناسبی برای حشره کش های قدیمی در کنترل این آفت باشد.

کلیدواژه ها:

مگس لاشه ، L. sericata ، مبارزه شیمیایی ، بیماری میاز ، زیست سنجی