روایت و جایگاه آن در ادبیات و هنر عرفانی

تحلیل و بررسی کانون روایت و شگردهای روایی در آثار داستانی، استعدادها و قابلیت هاییرا نشان می دهد که به کشف ساختار منسجم و دقیقی از روایت اثر منتج می گردد؛ برهمین اساس، تشخیص گوناگونی کانون های دید، شکل های مختلف ارتباط راوی باکانون ساز و زاویه دید از اهمیت فراوانی برخوردار است. به نظر پژوهشگران منشاروایت هایی که از جهان وجود دارد عواملی مانند اساطیر، ادیان، تاریخ، ادبیات و یافته هایعلمی است. بعضی از نظریه پردازان باور دارند که نخستین روایت ها از اساطیر سرچشمهگرفته اند. روایت های اساطیری سعی داشتند چیستی و چرایی جهان را برای انسان توضیحبدهند. بسیاری از محققان انسان را ذاتا حیوانی قصه گو می دانند که می کوشد هر چه راکه پیرامونش وجود دارد در قالب داستان بریزد تا آشفتگی ها و پراکندگی های دنیایش راسر و سامان بدهد. گروهی نیز معتقدند نیاز ناگزیر ما به ارتباط انسانی، موجب شده کهداستان گویی بخش جدایی ناپذیری از هویت انسانی شود. انسان با داستان دنیایی پیدامی کند که می تواند آن را با دیگران به اشتراک بگذارد. یکی از انواع تکنیک های روایی کهمی توان بر اساس آن توانمندی های داستان پرداز را در شکل دهی به ساختار و نظام رواییاثر داستانی سنجید، نظریه کانون روایت ژرار ژنت است که در آن به بررسی دو مقوله وجهو لحن روایت پرداخته می شود. در این پژوهش که به شیوه استقرایی به بررسی گونه هایمختلف کانون دید از نظر ژرار ژنت پرداخته می شود.

کلیدواژه ها:

روایت ، کانون روایت ، ژرار ژنت